"Έφυγε" ο αγωνιστής της Αντίστασης Γιάννης Τριάρχου

Έστω και καθυστερημένα, θεωρούμε χρέος μας να αποτίσουμε ύστατο φόρο τιμής στον Γιάννη Τριάρχου, μία από τις πιο γλυκές, σεμνές και ευγενικές μορφές της Αριστεράς, από τα ιδρυτικά στελέχη της ΕΠΟΝ του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, που έφυγε από τη ζωή και κηδεύτηκε στις 12 Αυγούστου 2012.

Ο Γιάννης Τριάρχου υπήρξε ένα σημείο αναφοράς για την Ανανεωτική Αριστερά, τη μαχόμενη δικηγορία και την πόλη της Θεσσαλονίκης. Από τα φοιτητικά του χρόνια εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση και την ΕΠΟΝ. Σταθερός στις αξίες της Αριστεράς, μπολιάστηκε με τις ιδέες της ανανέωσης και της αγωνίας για έναν δικαιότερο κόσμο. Πάντα ενεργός στην αναζήτηση για μια σύγχρονη αριστερά, τα τελευταία χρόνια ενθάρρυνε με την παρουσία του και τις ιδέες του την Δημοκρατική Αριστερά ως μέλος του κόμματος. 

Ο Γιάννης Τριάρχου έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών. Γεννήθηκε στην Ελασσόνα στις 9 Δεκεμβρίου 1924, από γονείς Λιβαδιώτες, τους Γιώργο Τριάρχου και Ευθαλία Βακαλίκου. Από το Σεπτέμβρη του 1939 κατοικούσε στη Θεσσαλονίκη. Συνέχισε τα μαθήματα στο Δ’ Γυμνάσιο Αρρένων και το 1942 γράφτηκε φοιτητής στη Σχολή Νομικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου (Αριστοτέλειο τώρα) Θεσσαλονίκης.

Μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας (ΚΝΕ) και του ΚΚΕ και στη συνέχεια δραστήριο στέλεχος της Ενιαίας Πανελλαδικής Οργάνωσης Νέων (ΕΠΟΝ) καταδικάστηκε το 1947 από το Έκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης σε θάνατο. Από τους τριάντα (30) δικασμένους σε θάνατο συγκατηγορούμενους εκτελέστηκαν αμέσως οι 19 και ανεστάλη η εκτέλεση των λοιπών, μεταξύ των οποίων και του ίδιου. Έζησε τρία περίπου χρόνια στις φυλακές Επταπυργίου Θεσσαλονίκης και Κέρκυρας. Μετά την αποφυλάκισή του, στρατεύτηκε και στάλθηκε στο στρατόπεδο της Μακρονήσου, όπου έμεινε 15 μήνες. Μετά την αποστράτευση του, πήρε, το 1952, το πτυχίο της Νομικής, έκανε πρακτική άσκηση δικηγόρου και από το Φεβρουάριο του 1955 άσκησε ενεργά και με ανιδιοτέλεια τη δικηγορία στο Πρωτοδικείο και το Εφετείο της Θεσσαλονίκης μέχρι τις αρχές του Γενάρη 2001, συμπληρώνοντας σαράντα έξι χρόνια δικηγορίας.   Εκλέχτηκε 4 φορές μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, ήταν δύο φορές υποψήφιος Πρόεδρός του, ενώ την τριετία 1975-1978 ήταν Αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού αυτού Συλλόγου.

Στη συνέχεια οργανώθηκε στην ΕΔΑ, συνελήφθη την πρώτη μέρα της χουντικής δικτατορίας και απολύθηκε ύστερα από τρεις μόνο βδομάδες, χωρίς να εκτοπιστεί.

Μετά την πτώση της χούντας βρέθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού και αργότερα στην Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ) και τον Συνασπισμό. Εντάχθηκε το 2010 στην ΔΗΜΑΡ. Πήρε μέρος σε Συνέδρια των κομμάτων, υπήρξε μέλος της Επιτροπής Πόλης Θεσσαλονίκης αυτών και αρκετές φορές υποψήφιος βουλευτής, δύο φορές υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος για το Δήμο Θεσσαλονίκης, ενώ επί μία τετραετία ήταν αιρετό μέλος του Α’ Δημοτικού Διαμερίσματος του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Τέλος υπήρξε ιδρυτικο μελος και αντιπρόεδρος της Εταιρίας Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων  Κ.-Δ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ έως το Δεκέμβριο του 2011 καθώς και υποψήφιος της δημοτικης κινησης "Θεσσαλονίκη των Πολιτων και της Οικολογίας"