Όταν οι ήρωες Γλέζος και Σάντας κατέβαζαν και δεν "έκλεβαν" τη χιτλερική σημαία από την Ακρόπολη

του Σπύρου Κουζινόπουλου

Η ανακοίνωση των γερμανικών στρατιωτικών αρχών, που δημοσιεύθηκε την 1^η Ιουνίου 1941 στο «Ελεύθερον Βήμα» και τις άλλες εφημερίδες των Αθηνών που εκδίδονταν υπό άγρια λογοκρισία, διαψεύδει κατηγορηματικά τους ανόητους ισχυρισμούς ότι η γερμανική σημαία την οποία υπέστειλαν και αφαίρεσαν οι ήρωες της αντίστασης Γλέζος και Σάντας, δεν κυμάτιζε αλλά…. κοιμότανε λόγω νύχτας. 

Λάκης Σάντας και Μανώλης Γλέζος στην Ακρόπολη

«Τη νύχτα δεν υπάρχουν αναπεπταμένες στρατιωτικές σημαίες. Όλοι οι Στρατοί του Κόσμου και όχι μόνο ο Γερμανικός που η πειθαρχία του ήταν απλά”σιδερένια”, ποτέ δεν θα άφηναν τη Γερμανική Σημαία να κυματίζει την νύχτα», ήταν ο ισχυρισμός που διατύπωσαν κάποιοι ανιστόρητοι. 

Ισχυρισμό αυθαίρετο που τον έκανε σημαία της η «Χρυσή Αυγή" και σε ανάρτηση στο επίσημο ιστολόγιό της, στις 24 Οκτωβρίου 2012, υπό τον τίτλο «ο αντεθνικός βίος και πολιτεία του κομμουνιστού Μ. Γλέζου», ανέφερε ότι «…οι Γλέζος και Σάντας ανέβηκαν ανενόχλητοι στην αφύλακτη Ακρόπολη την νύχτα και αφήρεσαν (έκλεψαν) την γερμανική σημαία από κάποιο κουτί, εντός του οποίου ήταν τοποθετημένη και διπλωμένη. Που είναι, λοιπόν, ο ηρωισμός των;», ρωτούσε. 

Ολόκληρη η ανακοίνωση του Γερμανού Φρούραρχου
όπως δημοσιεύθηκε στο "Ελεύθερο Βήμα" της 1-6-1941

H ανακοίνωση του Γερμανού Φρούραρχου

Σκίτσο της εφημερίδας "Ελευθερία" για
το γκρέμισμα της ναζιστικής σημαίας

Το τι στην πραγματικότητα συνέβη με τη σημαία, μας το λέει η επίσημη ανακοίνωση την οποία εξέδωσε στις 31 Μαϊου 1941 ο Φρούραρχος της γερμανικής στρατιωτικής διοίκησης Αθηνών και επί λέξει λέει τα ακόλουθα:

«Κατά την νύκτα της 30^ης προς 31^ην   Μαϊου, υπεξηρέθη η επί της Ακροπόλεως κυματίζουσα γερμανική πολεμική σημαία παρ΄ αγνώστων δραστών. Διενεργούνται αυστηραί ανακρίσεις. Οι ένοχοι και συνεργοί αυτών θα τημωρηθώσι δια της ποινής του θανάτου»   

Με αφορμή την υποστολή και αφαίρεση της γερμανικής πολεμικής σημαίας από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, αλλά και κάποιες άλλες εκδηλώσεις κατά των κατακτητών, όπως η αντίσταση του λαού της Κρήτης, οι εκδηλώσεις συμπάθειας προς τους άγγλους αιχμαλώτους κ.α, οδήγησαν τον γερμανό φρούραρχο να ανακοινώσει την απαγόρευση της κυκλοφορίας μετά τις 10 το βράδυ.

Η εξιστόρηση του Λάκη Σάντα στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Όπως αφηγήθηκε ο Λάκης Σάντας το 1945, στην εφημερίδα των Αθηνών «Ελευθερία» του Πάνου Κόκκα:

Ολόκληρο το δημοσίευμα της "Ελευθερίας"

«Μόλις βρεθήκαμε δίπλα στο Ερεχθείο, χωριστήκαμε. Εγώ τράβηξα κατευθείαν στο βάθρο της σημαίας και ο Μανόλης έκανε τον κύκλο γύρω από τον Παρθενώνα με την ίδια τελική κατεύθυνση, για να εξακριβώσουμε που βρίσκονταν οι Γερμανοί σκοποί. Ρίχναμε πέτρες μπροστά μας για να δούμε τι γίνεται. Σε λίγο ακούσαμε γέλια Γερμανών ανάμικτα με γυναικείες φωνές προς τα Προπύλαια. Οι φρουροί είχαν οργιαστικό γλέντι. 

Φτάσαμε στο βάθρο και λύνοντας το συρματόσχοινο, θελήσαμε να κατεβάσουμε τη σημαία. Αλλά το σχοινί που την κατέβαζε ήταν επίτηδες μπερδεμένο με τα άλλα συρματόσχοινα που υποστήριζαν το κοντάρι".

Από το σημείο αυτό η εφημερίδα συνεχίζει την εξιστόρηση σε τρίτο πρόσωπο:

"Άρχισαν τότε μία επικίνδυνη δουλειά. Με μεγάλη υπομονή και θαυμαστή ψυχραιμία, έσπασαν μία-μία τις τρεις σιδερένιες στρόφιγγες που συγκρατούσαν στο έδαφος τα συρματόσχοινα υποστηρίξεως του ιστού. Τα ελευθέρωσαν, τα ξεμπέρδεψαν και το σύμβολο του φασισμού γλιστρώντας έπεσε στα χέρια τους. 

Ήταν μια πελώρια γερμανική σημαία με τον αγκυλωτό και πολεμικό σταυρό. Την άρπαξαν στα χέρια τους και πριν φύγουν προς την οπή της εξόδου, άφησαν στο κοντάρι τα δαχτυλικά τους αποτυπώματα για να μην ενοχοποιηθούν οι περίοικοι. Στον πυθμένα της σήραγγας σταμάτησαν. Ξέσχισαν τη σημαία, πήρε ο καθένας από ένα κομμάτι και το έχωσε στα στήθια του σαν λάφυρο,  και την υπόλοιπη την πέταξαν στο βάραθρο».

Και η «Ελευθερία» πρόσθετε:

Με αφορμή το κατέβασμα της χιτλερικής σημαίας από την Ακρόπολη, οι κατακτητές
εξόρισαν την επομένη 60 άτομα (εφημερίδα Ακρόπολις 3-6-1941)

«Η επιχείρηση κράτησε μία ώρα και ένα τέταρτο. Όταν σκέφτεται κανείς την τόλμη, το θάρρος και την ψυχραιμία που χρειάστηκε, φτάνει στο συμπέρασμα ότι μονάχα ένας μεγάλος πόθος μπορούσε να την κινήσει και να την φέρει σε πέρας. Ο πόθος για την Ελευθερία, για μία καλύτερη ζωή, στην οποία θα έχουν κάποιο τουλάχιστον λίγο (σ.σ. δικαίωμα) και κείνοι που είναι έτοιμοι να δώσουν τη ζωή τους για το γενικό καλό»*.

*Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, 25 Μαρτίου 1945, σελίδα 3η