Από το Αρτεμίσιο στην ηττοπαθή νοσταλγία της Χώρας του Ποτέ

του Απόστολου Λυκεσά

Δεν επιστρέφεις στην νεότητα γυρνώντας στο πατρικό σου σπίτι. Θα ήταν δε τραγικό να τσακωθούν συνδικαιούχοι της περιουσίας για κάτι τέτοιο. Επιπλέον, ατυχώς, τα αριστερά προτάγματα στην μέχρι στιγμής πορεία τους ανά τους αιώνες δεν έχουν αναφορές μιας σθεναρής επιτυχίας, την οικοδόμηση μιας θαλερής πραγματικότητας στην οποία μπορείς να επιστρέφεις για να αντλείς λύσεις.

Μας έχουν παραδώσει όμως εργαλεία ανοξείδωτα, γαλβανισμένα από το αίμα θυσιασμένων συντρόφων, κι αυτά τα εργαλεία είναι που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε, δεν είναι άραγε αρκετά, τώρα, που καλούμαστε να ξανασπείρουμε;

Η αριστερή (μας) Ουτοπία πάσχει από κατανοητή, ανθρώπινη, αλλά φιλόδοξη ανυπομονησία, σε σημείο να δείχνει ότι δεν μπορεί να εκμεταλλευθεί και να χαρεί ούτε τις επιτυχίες της. Και στις αποτυχίες, τις ήττες, ο αλληλοσπαραγμός πάνω στον χαμένο ή τον σπασμένο μπούσουλα επιτείνει το ιδεολογικό, θεολογικού τύπου χάος. Καθένας θέλει να στρέψει το καράβι λίγες μοίρες αριστερότερα ή δεξιότερα και η κακοφωνία επιτείνει το αδιέξοδο στα μήκη και τα πλάτη. 

Παρά ταύτα η βαθύτερη ανάγκη να μεταστραφεί η ανθρώπινη πορεία κρατάει ζείδωρο και αειθαλή τον αγώνα, οδηγεί σε αδιανόητες θυσίες όσους εμφορούνται από τα ανθρωπιστικά ιδεώδη, για την εξάλειψη της αδικίας την καταπολέμηση της δυστυχίας. Κι έτσι, ακόμη κι αν ποτέ δεν έχουμε φτάσει στη Χώρα του Ποτέ, η νοσταλγία της, από τη μία μας βαραίνει και από την άλλη μας οδηγεί. 

Το παράδοξο αυτό μας ρίχνει συχνά στην δυσθυμία αφού νοιώθουμε να καθυστερούμε διαρκώς, ενώ, τα προμηνύματα είναι για τον καθένα τόσο καθαρά ότι, να, κοντεύουμε στη Χώρα του Ποτέ. Αλλά η νοσταλγία δεν είναι πολιτική, είναι παράδοση στον ατομισμό. Ο καθένας πάει στο χωράφι του, στην μικρότερη ή μεγαλύτερη αυτάρκεια που συνορεύει πάντα με την δηλητηριώδη αυταρέσκεια. Φυσικά πολλές φορές, και ευτυχώς, καλλιεργεί στους κατά καιρούς χερσότοπους την ταπεινότητα, προαπαιτούμενο για τις μακριές πορείες στις ερήμους της ιστορίας σαν κι αυτήν, μικρή ή μεγαλύτερη δεν ξέρουμε ακόμη, που βρίσκεται μπροστά μας.

Ενώπιον της σημερινής κατάστασης φοβάμαι μην την πατήσουμε και πάλι με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις. Ξεκινήσαμε θέλοντας την κυβέρνηση και την κατακτήσαμε. Θέλαμε μια συμφωνία με εταίρους και έχουμε μια συνθηκολόγηση με δανειστές. Ήθελαν να ρίξουν την κυβέρνηση και δεν το πέτυχαν. Έχουμε την κυβέρνηση και δεν μπορούμε να κάνουμε όσα είχαμε υποσχεθεί και άλλα τόσα που θέλαμε και θέλουμε να πραγματοποιήσουμε. Κρατήσαμε όμως το δικαίωμα να μπορούμε να ασκούμε πολιτική πέρα από την συμφωνία. Αποφύγαμε την καταστροφή αλλά δεν έχουμε αποφασίσει αν η καταστροφή θα γινόταν αιτία και αφορμή να φτάσουμε στην χώρα των ονείρων μας. Αναγκαστήκαμε σε συνθηκολόγηση διατηρώντας σχεδόν άθικτες τις δυνάμεις μας και νομίζουμε ότι χάσαμε τον πόλεμο. Είχαμε ζωγραφίσει ένα ιδανικό πουλί στο εργαστήρι μας και δεν μας αρέσει αυτό που έχουμε στο δωμάτιο γιατί δεν έχει τα χρώματα που θέλαμε. Και στο μεταξύ λυσσομανούν και βυσσοδομούν ακόμη εναντίον μας οι αντίπαλοι εσωτερικού και εξωτερικού, σέρνεται ακόμη ο χορός των ψεμάτων και των απειλών, το σχέδιο δεν εφαρμόστηκε, η συνθηκολόγηση δεν τους είναι αρκετή. 

Ο πρωθυπουργός έσπειρε χθες βράδυ την αμφιβολία. Δηλαδή παραμένει ανυπόταχτος. Κι αυτό δεν τους είναι μόνο μεγάλο πρόβλημα, μοιάζει αξεπέραστο, κι ετούτο είναι ένα διακύβευμα που δεν μπορούν να το ξεπεράσουν ανοιγοκλείνοντας τα μάτια. 

Αν το δούμε με ιστορικούς όρους οι αντίπαλοι γνωρίζουν ότι παρά την νίκη τους στο Αρτεμίσιο ο «στόλος» μας παραμένει άθικτος και κάνουμε υπομονή για να διαλέξουμε εμείς το επόμενο πεδίο μάχης. 

Αξίζει να είναι κανείς λυσσασμένα στρατευμένος όταν είναι στην αντιπολίτευση. Όταν όμως κάνει κουμάντο από θέση ευθύνης που του έχουν αναθέσει οφείλει και πρέπει να είναι πολιτικός. Τώρα είναι η στιγμή που δεν πρέπει να παραδοθούμε στην νοσταλγία του στόχου, πρέπει να γανώσουμε και να γανιάσουμε στην υπομονή. Δεν είναι λίγα αυτά που έχουμε και πρέπει να κάνουμε για να προετοιμαστούμε κατάλληλα αφού χρωστάμε σε όσους μας πίστεψαν και μας εμπιστεύθηκαν την σωτηρία της χώρας.