To αγγελιόσημο: Πως προέκυψε και ποιούς ευνοεί η κατάργησή του

«Βάζουν λουκέτο στον ΕΔΟΕΑΠ, κόβουν ακόμη και την ασπιρίνη», αναφέρει η ΕΣΗΕΑ σε ανακοίνωση της για την κατάργηση του Αγγελιόσημου που φέρνει το νέο Ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Και με το οποίο, ευνοούνται σκανδαλωδώς οι μεγαλοκαναλάρχες και οι μεγαλοεκδότες, τύπου Ψυχάρη και Μπόμπολα, αυτούς που υποτίθεται ότι θέλει να ελέγξει η ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου.

Η ΕΣΗΕΑ συμπληρώνει ότι με το ασφαλιστικο νομοσχέδιο κόβεται μια και έξω το αγγελιόσημο που είναι ο μοναδικός πόρος των Ταμείων των δημοσιογράφων επειδή η γραμμή τους είναι:

–Να σβήσουν τώρα τους δημοσιογράφους από τον χάρτη.

 –Να κάνουν τις δημοσιογραφικές ενώσεις, σφραγίδα της πολιτικής τους.

 –Να δημεύσουν και τα ρέστα από τα αποθεματικά των Ταμείων μας για να στήσουν το θνησιγενές Ενιαίο Ταμείο ΕΦΚΑ, που πριν μερικές ώρες, το Ελεγκτικό Συνέδριο έκρινε ότι οι ιδρυτικές διατάξεις του, είναι ήδη αντισυνταγματικές!!!

Προηγήθηκε ένα πρώτο ξήλωμα του ΕΤΑΠ-ΜΜΕ στις μέρες του Στουρνάρα και με την Κυβέρνηση Σαμαρά, που πήραν μέτρα για να μπει η θηλιά και στον ΕΔΟΕΑΠ.

Οι απάνθρωπες επιλογές Κατρούγκαλου – Πετρόπουλου αναδεικνύουν ως…αριστερή πολιτική, τον ταξικό ρατσισμό, αφού εκτός των άλλων υπηρετούν ανοιχτά τα non papers της ασύδοτης εργοδοσίας (όπως αυτές εμφανίστηκαν από τον περασμένο Οκτώβριο στη Βουλή στη συζήτηση για τη ρύθμιση του τηλεοπτικού τοπίου) και εκτελούν, εν ψυχρώ, το δικαίωμα του κάθε συντάκτη στη ζωή, στην εργασία, την ελευθερία της έκφρασης και το υπέρτατο αγαθό της αλήθειας και της ενημέρωσης. Πετάνε στο δρόμο τους άνεργους, τους απλήρωτους και τους συνταξιούχους, με αυτή την πολιτική, που τους στέλνει να καλύψουν τις ανάγκες τους στα σκουπίδια.

Με τον ΕΔΟΕΑΠ που κλείνουν, συμπληρώνουν το έγκλημα με το PSI, τη ληστεία με τα τοξικά ομόλογα, τις τελευταίες ανακεφαλαιοποιήσεις των Τραπεζών, τα κεφάλαια των Ασφαλιστικών Ταμείων και τις διαχειριστικές ανωμαλίες διοικήσεων του. Προχωρούν σε σεισάχθεια, με μποναμά τα εκατομμύρια που οφείλουν οι ιδιοκτήτες εφημερίδων, περιοδικών, καναλιών, διαφημιστικών εταιρειών, γραφεία ισολογισμών, Τράπεζες και ΔΕΚΟ στο ΕΤΑΠ- ΜΜΕ και στον ΕΔΟΕΑΠ.

Οι άμεσες συνέπειες είναι:

–Δεκαοχτώμιση χιλιάδες ασφαλισμένοι με τις οικογένειές τους, μένουν από περίθαλψη, χωρίς γιατρό, χωρίς φάρμακα, χωρίς νοσοκομειακή φροντίδα.

 –Άτομα με αναπηρία και ειδικά προβλήματα στερούνται τη νοσοκομειακή φροντίδα και υποστήριξη.

–Οι άνεργοι και οι απλήρωτοι συνάδελφοι χάνουν την τελευταία ελπίδα για φροντίδα και περίθαλψη.

–Οι συνταξιούχοι, μαζί με τη στέρηση της νοσοκομειακής και ιατρικής περίθαλψης, χάνουν και την επικούρηση.

–Οι εργαζόμενοι και όλοι οι δικαιούχοι του ΕΔΟΕΑΠ χάνουν τα λεφτά που έχουν πληρώσει έως τώρα και ούτε κουβέντα για εφάπαξ και σύνταξη. Και ενώ το Ενιαίο

–Ταμείο λαιμητόμος-, προβλέπεται να λειτουργήσει από 1/1/17, μόνο το αγγελιόσημο κόβεται αμέσως με το μαχαίρι (άρθρο 38 παρ. 9).

Η πολιτική αυτή «κουμπώνει» με τις συναλλαγές της Κυβέρνησης, που κουβεντιάζει, ξαφνικά, να κάνει τώρα πέντε τις τηλεοπτικές άδειες. Απλώς, μέσα στη συμφωνία είναι ευδιάκριτη τώρα και η δολοφονία της ενημέρωσης.

Συμπέρασμα:

1.Τα Ταμεία των δημοσιογράφων θα χρηματοδοτήσουν το νέο τηλεοπτικό και διαδικτυακό τοπίο που ετοιμάζει η Κυβέρνηση, μαζί με τα νέα τζάκια, που μπορεί να είναι και από υλικά κατεδάφισης.

2.Παραβιάζεται το Σύνταγμα (άρθρο 14 παρ. 2), αφού η ενημέρωση μπαίνει στο ψυγείο…

Οι περιπέτειες του αγγελιόσημου και το Λαχείο Συντακτών
Η διαδικασία καταβολής και απόδοσης του αγγελιοσήμου ρυθμίζεται από το άρθρο 12 του ν. 2328/1995, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 33 παρ. 1 του ν. 2429/1996. Εν συνεχεία, το προϊόν του αγγελιοσήμου κατανέμεται στους δικαιούχους φορείς κατά το αναλογούν στον καθένα ποσοστό, σύμφωνα με το άρθρο 14 του ν. 1989/1991. Κατά το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του, το αγγελιόσημο διατίθεται στους φορείς ασφάλισης των εργαζομένων στον Τύπο και τα ΜΜΕ, και κατά τούτο πρόκειται για ασφαλιστικό πόρο. Ένα μικρό ποσοστό διατίθεται, για λόγους που έχουν να κάνουν με την ιστορική προέλευση του πόρου, όπως εκτίθεται παρακάτω (υπό γ’), στις οικείες επαγγελματικές ενώσεις.

Μολονότι αποτελεί αναμφίβολα ασφαλιστικό πόρο, το αγγελιόσημο δεν εντάσσεται σε καμία από τις γνωστές κατηγορίες πόρων του ασφαλιστικού συστήματος. Αυτό εξηγεί και τη δυσχέρεια να καθιερωθεί ένας νομικός χαρακτηρισμός που να αποδίδει επακριβώς τη νομική φύση του αγγελιοσήμου.

Πως προέκυψε το Αγγελιόσημο;

Απάντηση: Το αγγελιόσημο θεσπίστηκε για πρώτη φορά σε έκτακτες συνθήκες, κατά τη διάρκεια της κατοχής, με το ν.δ. 465/1941, ως πόρος των Λογαριασμών Ανεργίας των Ταμείων Συντάξεων Προσωπικού Εφημερίδων Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Σκοπός της θέσπισής του ήταν να αντιμετωπιστεί η εκρηκτική αύξηση της ανεργίας στον κλάδο, λόγω της διακοπής κυκλοφορίας πολλών εντύπων. Το αρχικό εκείνο αγγελιόσημο ήταν μια χαμηλού ύψους επιβάρυνση (σε ποσοστό 5%) επί του τιμήματος των διαφημίσεων σε ημερήσιες εφημερίδες.

Υπό τη σύγχρονη μορφή του, το αγγελιόσημο θεσπίστηκε δυόμιση δεκαετίες αργότερα, το 1967, επίσης σε έκτακτες συνθήκες, από την απριλιανή δικτατορία. Με τον α.ν. 248/1967 το αγγελιόσημο ανήλθε σε ποσοστό 20% για τις ημερήσιες εφημερίδες Αθηνών (και 16% για εκείνες της Θεσσαλονίκης), ενώ επίσης επεκτάθηκε στον περιοδικό Τύπο και στο κρατικό ραδιόφωνο. (Ακολούθησε η επέκτασή του, με το ν.δ. 1344/1973, στην κρατική τηλεόραση και, με το ν. 1866/1898, στους ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς).

Η διεύρυνση και αύξηση του αγγελιοσήμου με τον α.ν. 248/1967 υπήρξε το αποτέλεσμα μιας παράλληλης, μείζονος σημασίας, εξέλιξης στο καθεστώς ασφάλισης των εργαζομένων στον Τύπο.

Μέχρι τότε, για τους εργαζομένους του κλάδου είχαν ιδρυθεί διάφορα ταμεία ασφάλισης με μορφή ν.π.δ.δ. (ΤΣΠΕΑΘ, ν. 3258/1925′ ΤΣΕΥΠ, ν. 4434/1929• ΤΣΕΥΠΘ, β.δ. της 12.2.1937• ΤΑΙΣΥΤ, α.ν. 2176/1940* ΤΑΤΤΑ, ν.δ. 3572/1956). Όμως το δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης δεν ήταν ούτε καθολικό ούτε επαρκές για την κάλυψη των ασφαλιστικών κινδύνων.

Προς κάλυψη του ελλείμματος, οι οικείες επαγγελματικές ενώσεις (συντακτών και προσωπικού) συγκρότησαν ένα παράλληλο και συμπληρωματικό καθεστώς ιδιωτικής ασφάλισης, που χρηματοδοτούσαν με ίδιους πόρους. Προς τον σκοπό αυτόν, ίδρυσαν ταμεία με μορφή είτε αλληλοβοηθητικών σωματείων του Αστικού Κώδικα (ν.π.ι.δ.) είτε ειδικών λογαριασμών. Βασικός πόρος τους ήταν το, πασίγνωστο στους παλαιότερους. Λαχείο Συντακτών, ένας κρατικά αναγνωρισμένος (με το άρθρο 12 του α.ν. 339/1936) λαχνός τον οποίον εξέδιδε με μεγάλη επιτυχία ετησίως η Ένωση Συντακτών. Σημειωτέον ότι το Λαχείο Συντακτών αποτελούσε πόρο όχι μόνο της ιδιωτικής, αλλά και της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης των εργαζομένων του κλάδου.

Πέραν των αλληλοβοηθητικών ταμείων, μέρος των κερδών από το Λαχείο διανεμόταν βάσει νόμου (ήδη με το άρθρο 52 του α.ν. 1039/1938) στα ταμεία ασφάλισης με μορφή ν.π.δ.δ. Κατά τα λοιπά, μέρος των κερδών από το Λαχείο αποτελούσε επίσης ίδιο πόρο των ενώσεων. Με τον α.ν. 143/1967, το δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967 κατάργησε το Λαχείο Συντακτών και στη θέση του εξέδωσε το Κρατικό Λαχείο Κοινωνικής Αντιλήψεως. Η κρατικοποίηση του Λαχείου Συντακτών συνιστά κατ’ ουσίαν απαλλοτρίωση (ιδιωτικού) περιουσιακού στοιχείου, το οποίο μάλιστα αποτελούσε τον κύριο πόρο της ιδιωτικής ασφάλισης των μελών των ενώσεων, αλλά και σημαντικό πόρο των δημόσιων φορέων ασφάλισής τους. Η απώλεια του πόρου είναι προφανές ότι, κατ’ αποτέλεσμα, θα ισοδυναμούσε με κατάργηση της ιδιωτικής ασφάλισης, ενο) επίσης έθετε σε σοβαρό κίνδυνο και τη βιωσιμότητα των φορέων δημόσιας ασφάλισης που ενισχύονταν από τον πόρο αυτό. Προκειμένου να αποτραπεί ένα τέτοιο ενδεχόμενο, το δικτατορικό καθεστώς έλαβε με τον α.ν. 248/1967 δύο, άμεσα συνδεδεμένα μεταξύ τους, μέτρα.

Πρώτον, κατάργησε τα ταμεία ιδιωτικής ασφάλισης των ενώσεων και επέβαλε την αναγκαστική συγχώνευσή τους σε ένα ειδικό ν.π.ι.δ. που ιδρύθηκε προς τον σκοπό αυτόν, τον ΕΛΟΕΑΠ, τον οποίο όμως ενέταξε εφεξής στο σύστημα της δημόσιας κοινωνικής ασφάλισης. Δεύτερον, διεύρυνε σημαντικά τον πόρο του αγγελιοσήμου, προκειμένου με αυτό να «προικοδοτήσει» τον νεοϊδρυθέντα ΕΔΟΕΑΠ, αλλά και να διασφαλίσει τη βιωσιμότητα των φορέων ασφάλισης με μορφή ν.π.δ.δ. Είναι σαφές ότι, με τον α.ν. 248/1967, το αγγελιόσημο νομοθετήθηκε ως αντάλλαγμα, και μάλιστα με διπλή έννοια: Αφενός, αντάλλαγμα για την απαλλοτρίωση ενός ιδιωτικού περιουσιακού στοιχείου, δηλαδή για την κρατικοποίηση του Λαχείου Συντακτών, τα κέρδη από το οποίο υποκατέστησε• και, αφετέρου, αντάλλαγμα για την οιονεί κρατικοποίηση του καθεστώτος ιδιωτικής ασφάλισης των ενώσεων, με την αναγκαστική συνένωση των ταμείων τους στον ΕΔΟΕΑΠ και την ένταξη του τελευταίου στο δημόσιο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης.

Το ότι το αγγελιόσημο του α.ν. 248/1967 αποτέλεσε το αντάλλαγμα για την απαλλοτρίωση ενός ιδιωτικού πόρου επιβεβαιώνεται, εξάλλου, και από το ότι, μολονότι κατά το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του αποτελεί πλέον ασφαλιστικό πόρο, τον οποίο καταργεί τώρα η κυβέρνηση, υποκύπτοντας στις αξιώσεις Τρόϊκας και μεγαλοεκδοτών-μεγαλοκαναλαρχών.