Στο Αγγελοχώρι ενώθηκε η Αλυκή με τη θάλασσα

Κινδυνεύει να μείνει χωρίς αλάτι το χειμώνα η Βορ. Ελλάδα

Χωρίς αλάτι, κινδυνεύει να μείνει φέτος η Βόρεια Ελλάδα, καθώς η καταρρακτώδης βροχή που έπεσε τη νύχτα της 6^ης προς 7^η Σεπτεμβρίου, κατέστρεψε σχεδόν ολοκληρωτικά εκτός των άλλων και την Αλυκή του Αγγελοχωρίου και μάλιστα σε μία εποχή που είχε αρχίσει η παραγωγική διαδικασία. Έτσι οι προσπάθειες ενός χρόνου πήγαν στράφι, καθώς η δυνατή βροχή έλιωσε το αλάτι, ενώ ο χώρος της αλυκής ενώθηκε με τη θάλασσα.

Η σφοδρότητα της βροχής εξαφάνισε τις "θερμάστρες"

Η σφοδρότητα της καταιγίδας, έκανε να ενωθούν με τη θάλασσα οι αβαθείς λεκάνες της Αλυκής, οι «θερμάστρες», τα αλοπήγια και τα «τηγάνια», εξαφανίζοντας στην ουσία το αλάτι.

Στο Μεγάλο Έμβολο, η εταιρία δημοσίου συμφέροντος «Ελληνικές  Αλυκές ΑΕ» καταλαμβάνει έκταση 1.166 στρεμμάτων. Ως εταιρία η «Ελληνικές Αλυκές Α.Ε»  ιδρύθηκε το 1987, με πρωταρχικό στόχο -τότε- την οικονομική εξυγίανση των βιώσιμων αλυκών σ΄ όλη την Ελλάδα.
Η εκμετάλλευση του αλατιού όμως στην περιοχή δίπλα στη λιμνοθάλασσα του Αγγελοχωρίου χρονολογείται από το 1902 (τότε ανήκε στο κρατικό μονοπώλιο).
Η δυναμικότητα παραγωγής της εταιρίας ανέρχεται στους 9.000 τόνους αλατιού ετησίως, με μέση παραγωγή στους 6.000 τόνους. Πέρσι παρήγαγε 8.000 τόνους, χρησιμοποιώντας 50.000 κ.μ. θαλασσινού νερού.

Η παραγωγική έκταση της αλυκής αποτελείται από ένα σύστημα αβαθών λεκανών (βάθους 15-60 εκατοστών) συνδεδεμένων μεταξύ τους κυρίως εν σειρά, των οποίων ο πυθμένας έχει κατάλληλη αργιλική σύσταση με πολύ χαμηλή υδατοπερατότητα. Οι λεκάνες χωρίζονται σε δύο βασικές ομάδες: α) Λεκάνες εξάτμισης (ή «θερμάστρες») που είναι συνδεδεμένες εν σειρά και χωρίζονται με φυσικά αναχώματα. Το νερό διακινείται από λεκάνη σε λεκάνη(μέσω αντλιοστασίων ή βαρύτητας) και συμπυκνώνεται συνεχώς με εξάτμιση μέχρι κορεσμού της άλμης.

Η τελευταία θερμάστρα τροφοδοτεί τα αλοπήγια με κορεσμένη άλμη. Οι λεκάνες εξάτμισης καλύπτουν έκταση 990 στρεμμάτων.

Τα βουναλάκια αλάτι που σχηματίζονταν κάθε χρόνο μάλλον δεν θα τα ξαναδούμε

Τα αλοπήγια (ή κρυσταλλοπήγια ή «τηγάνια») είναι ορθογώνιες επίπεδες λεκάνες με οριζόντια επιφάνεια στις οποίες μέσω της παραπέρα εξάτμισης του θαλασσινού νερού η πυκνότητα άλμης ανέρχεται στους 28-29 0 Be. Το συνεχώς κρυσταλλούμενο αλάτι αποτίθεται στον πυθμένα σε στρώμα πάχους 8-17 cm. ενώ πάνω από το στρώμα αλατιού παραμένει στρώμα πυκνής άλμης 29 0 Be πάχους 10 cm.

Τέλος υπάρχουν οι Ταμιευτήρες άλμης, που είναι θερμάστρες μεγάλου σχετικού βάθους που αποθηκεύεται η περίσσεια αλμών υψηλής πυκνότητας κατά τον χειμώνα. Η συγκομιδή του αλατιού πραγματοποιείται συνήθως στις αρχές Σεπτεμβρίου και διαρκεί περί τις 40 ημέρες. Πριν τη συγκομιδή απομακρύνονται οι άλμες από τα αλοπήγια και μέρος αυτής μεταφέρεται στη δεξαμενή άλμης για την πλύση του αλατιού ενώ τα υπόλοιπα απορρίπτονται στο περιφερειακό κανάλι της αλυκής.

Η συγκομιδή του αλατιού γίνεται με αυτοκινούμενα μηχανήματα συγκομιδής που το αποθέτουν σε μεταφορικές ταινίες και από εκεί σε σιλό αλατιού. Στη συνέχεια το αλάτι οδηγείται σε μονάδα πλύσης, με κορεσμένη άλμη, για την απαλλαγή από τις προσμίξεις. Η άλμη που εκρέει επιστρέφει με φυσική ροή στην δεξαμενή άλμης πλύσεως όπου καθιζάνουν οι γαιώδεις προσμίξεις και στη συνέχεια επαναχρησιμοποιείται. Το αλάτι μετά τον καθαρισμό του μεταφέρεται σε αλατοσωρούς, από όπου φορτώνεται σε φορτηγά οχήματα για τους αγοραστές .

Οι προετοιμασίες αρχίζουν το Μάρτιο και η άντληση αρχίζει τον Απρίλιο. Το αλάτι μετά τον καθαρισμό του μεταφέρεται σε αλατοσωρούς, από όπου φορτώνεται σε φορτηγά οχήματα για τους αγοραστές.
Σημειώνεται ότι η περιοχή της Αλυκής Αγγελοχωρίου είναι ένας αξιόλογος υδροβιότοπος, με αλμυρόβαλτους και πλούσια θαλάσσια ζώνη, όπου φωλιάζουν 178 είδη πουλιών, από τα οποία 48 προστατευόμενα (όπως φλαμίνγκο).