Ένας χρόνος από την απώλεια του Γρηγόρη Κοκοζίδη

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από την απώλεια του Γρηγόρη Κοκοζίδη. Ενός υπέροχου αγωνιστή του αντιδικτατορικού κινήματος και της Αριστεράς. Ενός πατριώτη που τον διέκριναν το ήθος, η συνέπεια, η καλοσύνη, η αφοσίωση στα υψηλά ιδανικά της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Ενός ανθρώπου που κέρδιζε αμέσως όποιον τον γνώριζε με το χαμόγελο και την αισιοδοξία του. Ενός στρατευμένου στην  Αριστερά που έδινε μαθήματα θάρρους, καρτερίας και μεγαλείου ακόμη και στους βασανιστές του στα μαύρα χρόνια της δικτατορίας.

Ο Γρηγόρης Κοκοζίδης, γεννήθηκε το 1937 στη Μεθώνη Πιερίας και μεγάλωσε στη Νέα Ζωή, σημερινό Λουδία, του νομού Θεσσαλονίκης..

Από νεαρή ηλικία εντάχθηκε στη νεολαία της ΕΔΑ, ήταν παρών στην ομιλία του Γρηγόρη Λαμπράκη τη μέρα της δολοφονίας του από το παρακράτος της δεξιάς.

Συμμετείχε ενεργά στο αγροτικό κίνημα και το 1966 και βρισκόταν μαζί με τους αγρότες οι οποίοι επιχείρησαν να μπουν στη Θεσσαλονίκη αλλά τους απέτρεψαν οι πάνοπλες δυνάμεις ασφαλείας.

Το 1967 ήταν ανάμεσα στους πρώτους συλληφθέντες από τη δικτατορία των συνταγματαρχών και εξορίστηκε στη Γυάρο και στη συνέχεια στη Λέρο. Στην εξορία έχασε το φως του από ρευματικό πυρετό και το 1969 αποφυλακίστηκε για λόγους υγείας. Χάρις στην παρέμβαση του Ερυθρού Σταυρού και την κατάλληλη ιατρική βοήθεια η όρασή του επανήλθε.

Μετά την αποφυλάκισή και την αποκατάσταση της υγείας του συνέχισε την αντιστασιακή του δράση μέσα από τις γραμμές της αντιδικτατορικής ΚΝΕ. Όταν εξαρθρώθηκε η οργάνωση συνελήφθη μαζί με 27 συντρόφους του και βασανίστηκε σκληρά στα κρατητήρια της ασφάλειας που βρισκόταν τότε στην οδό Βαλαωρίτου. Εκεί μάλιστα οι βασανιστές του προσπάθησαν να τον σκοτώσουν με τη μέθοδο της εκπαραθύρωσης!

Η ανακοίνωση στις εφημερίδες για τις συλλήψεις. Στο κέντρο ο Γρηγόρης Κοκοζίδης

Με την υγεία του επιβαρυμένη λόγω των βασανιστηρίων οδηγήθηκε στις φυλακές του Γεντί Κουλέ και στη συνέχεια των Διαβατών όπου παρέμεινε μέχρι τις 26 Ιουλίου 1974, όταν και αποφυλακίστηκε.

Συνέχισε την πολιτική και κοινωνική του δράση παραμένοντας ενεργός στο αγροτικό κίνημα. Αργότερα οργανώθηκε στο Συνασπισμό και στη συνέχεια στον ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος, αξίζει να σημειωθεί πως ήταν ιδρυτής του Συλλόγου Φίλων Παιδιών με σύνδρομο Ντάουν.

Η πολιτική κηδεία του Γρηγόρη Κοκοζίδη έγινε το Σάββατο 1η Φεβρουαρίου 2020 στην πλατεία του Λουδία Θεσσαλονίκης, του χωριού που μεγάλωσε.