Ένας παραμυθάς τέως βασιλιάς και οι θεωρίες του

Με το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου 1974 ο λαός καταδίκασε αμετάκλητα
την "ελέω Θεού" μοναρχία για τα εγκλήματα και την καταστροφή αυτής της χώρας

Είναι απίστευτη η ευκολία με την οποία ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος Γκλίξμπουργκ εκστομίζει διάφορες θεωρίες, για γεγονότα που διαδραματίστηκαν πριν μισό και πλέον αιώνα, χωρίς να υπάρχουν στη ζωή τα πρόσωπα στα οποία αναφέρεται για να επιβεβαιώσουν ή να διαψεύσουν τους ισχυρισμούς του. Κι όλα αυτά, σε μία προσπάθεια «αγιοποίησης» που επιχειρείται με την σε συνέχειες αυτοβιογραφία του. Για ποιόν; Για έναν από τους κύριους υπαίτιους της πορείας προς τον γκρεμό που ακολούθησε η χώρα μετά την Κατοχή.

Τους ίδιους ισχυρισμούς που διατυπώνει σήμερα ο Κωνσταντίνος, τους είχε πρωτοαναφέρει και πριν ενάμισι χρόνο, σε μία συνέντευξη που είχε δώσει τότε, στις 3 Απριλίου 2014, στο περιοδικό ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, από όπου ανασύρουμε κάποια αποσπάσματα που δείχνουν την αξιοπιστία αλλά και το ήθος του ανδρός. Και όπου ο εκπρόσωπος της «ελέω Θεού Μοναρχίας», εμφανίζεται και ως …. υπέρμαχος της νομιμοποίησης του ΚΚΕ, αν και γνωρίζουμε ότι τόσο ο ίδιος όσο και οι πρόγονοί του, υπήρξαν σφοδροί πολέμιοι όχι μόνο της αριστεράς, αλλά κάθε προοδευτικής ιδέας σ’ αυτό τον τόπο.

Έλεγε λοιπόν ο «Κοκός» στην ίδια συνέντευξη για τον Γ.Παπανδρέου:

«Θυμάμαι τον Γεώργιο Παπανδρέου. Είχαμε άψογες σχέσεις, κυρίως διότι υπήρχε η διαφορά ηλικίας. Ο Γεώργιος Παπανδρέου ήταν πρωθυπουργός-παππούς και εγώ ήμουν ο βασιλιάς-εγγονός ή κάπως έτσι. Ουδέποτε είχαμε ανταλλάξει σκληρές λέξεις. Ούτε και στις 15 Ιουλίου. Είχαμε διαφωνία, αλλά ήταν διαφωνία κυρίων.

…..Είχα καλέσει τον Γεώργιο Παπανδρέου τον Φεβρουάριο του 1965 στα ανάκτορα. Ήταν η βασίλισσα, εγώ και το παιδί μου. Ήταν πολύ ευχάριστος στην παρέα, έλεγε ανέκδοτα και τα λοιπά. «Ξέρετε, κ. Πρόεδρε», του λέω σε κάποια στιγμή. «Εγώ πιστεύω ότι θα μας βάλουν να τσακωθούμε». «Ποιοί;», ρωτάει ο Παπανδρέου.  «Δεν ξέρω, αλλά το αισθάνομαι»,  του απάντησα, «και θέλω να κάνουμε το εξής: αν δείτε στο δικό μου περιβάλλον οτιδήποτε υπάρχει το οποίο σας ενοχλεί, παρακαλώ πάρτε ένα τηλέφωνο να μου το πείτε. Και δώστε μου παρακαλώ και μένα το δικαίωμα να κάνω το ίδιο, αν υπάρχει κάτι που με απασχολεί». Και τότε γυρίζει και μου λέει: «Άκουσε, Βασιλεύ» (γιατί το «Βασιλεύ» πάει με τον ενικό), «Άκουσε, Βασιλεύ, διαφωνία βασιλέως και δεξιάς είναι μια οικογενειακή υπόθεση, διαφωνία βασιλέως και δημοκρατικής παράταξης, είναι τραγωδία του έθνους».

Κι αφού λέει ο έκπτωτος διάφορα και εμφανίζεται και ως … αντιδεξιός, λέγοντας ότι «όλα αυτά που έχω υποστεί στην ζωή μου, δεν ήρθαν από την παράταξη αυτή (σ.σ. το Κέντρο), αλλά ήρθαν από την δεξιά», φτάνει κάποια στιγμή στην κορύφωση των αναπόδεικτων ισχυρισμών του:

«Είπα κάποια στιγμή στον Γεώργιο Παπανδρέου:  «Έχω μία σκέψη, εσείς έχετε μία σεβαστή ηλικία. Εγώ είμαι πολύ μικρός και βλέπω τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο από τον δικό σας». Με ρωτά: « Για ποιό θέμα μιλάτε»; Λέω: «κοιτάξτε να δείτε, πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε και οι δυο μας μία κίνηση, η οποία θα σοκάρει μεν την Ελλάδα, αλλά είναι αναγκαία. Νομίζω ότι πρέπει να νομιμοποιήσουμε το ΚΚΕ».

-Ερώτηση: Πότε ακριβώς του το είπατε αυτό;

-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: Το 1965, τον Φεβρουάριο ήταν. Θυμάμαι ότι πλησίαζε η άνοιξη. Λοιπόν, “Τί είπατε;», μου λέει. «Να νομιμοποιήσουμε το ΚΚΕ; Αυτό δεν θα το κάνω ποτέ». «κύριε Πρόεδρε», του λέω, «κοιτάξτε να δείτε, αν δεν το κάνετε ποτέ, το σέβομαι, είστε πρωθυπουργός της Ελλάδος, αλλά μπορείτε να μου εξηγήσετε το γιατί;». «Πολύ ευχαρίστως. Θα χάσω πρώτα-πρώτα όλους τους ψήφους από την αριστερά και δεν έχω κανέναν λόγο αυτό να το υποστώ. Και, δεύτερον, πώς θα αφομοιώσουμε όλους αυτούς που πήγαν στο παραπέτασμα;». Απαντώ: «Φαντάζομαι, κύριε Πρόεδρε, αν αποφασίσουμε να το κάνουμε, δεν θα χρειάζεται να το κάνετε το επόμενο πρωί. Θα το κάνετε σιγά-σιγά, να ετοιμαστεί η κοινωνία, ώστε να μπορέσει να  αφομοιώσει όλη αυτήν την  αλλαγή». «Όχι», μου λέει, «δεν με πείθετε, δεν θα το κάνω». Του λέω: «Εντάξει». Αλλά πίστευα, επειδή εγώ προέρχομαι από άλλη γενεά, ότι ποιός ο λόγος να είναι μυστική η δύναμη αυτού του κόμματος. Να πουν ανοιχτά τι πιστεύουν και να πάει ο λαός να ψηφίσει ελεύθερα, τι θέλει και ποιούς θέλει.

-Ερώτηση: Αυτό ήταν μία σκέψη που είχε περάσει και από το μυαλό του πατέρα σας, του βασιλέως Παύλου, ή πρώτη φορά εσείς το σκεφθήκατε;

-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ: Τουλάχιστον εμένα δεν μου το είχε πει.

Κάπως έτσι κινήθηκε και η υπόλοιπη συνέντευξη, με τον πρώην βασιλιά να διατυπώνει ανάλογους φαιδρούς ισχυρισμούς και για άλλα θέματα, όπως για παράδειγμα για τη γνωστή «χούντα των στρατηγών» που με βασιλική εντολή προετοίμαζε πραξικόπημα, αλλά την πρόλαβε η άλλη χούντα, αυτή των Συνταγματαρχών. Κι όμως, ο «Κοκός» χαρακτηρίζει ως «μύθο» τα περί της χούντας των στρατηγών. Αλλά περί αυτού σε άλλη ανάρτησή μας.