Η ανυπόφορη πλήξη του αντιπολιτευτικού λόγου

του Απόστολου Λυκεσά

Αν δώσεις εντολή στο google να ψάξει τα σωθικά της παγκόσμιας μνήμης για τον Γιάνη Βαρουφάκη το ψαχτήρι θα αντλήσει 7.200.000 αποτελέσματα στα ελληνικά και άλλα 7.990.000 στα αγγλικά. Άν αρχίσεις κατόπιν το αναλυτικό ψάξιμο σε αυτές τις αναφορές και με τους κατάλληλους συνδυασμούς λέξεων μπορείς να βρεις τις ομιλίες του, τις παρεμβάσεις, τα ανέκδοτα, τα καλά και κακά σχόλια, τις συμμετοχές του σε περιοδικά, ομάδες συζήτησεις, τα ταξίδια, τις διαλέξεις σε πανεπιστήμια, κ.ο.κ. 

Προχωρώντας σε μια δημιουργική ανάπλαση αυτών των κειμένων έχεις εξασφαλίσει τουλάχιστον ένα κείμενο τη μέρα με σχόλια για την δραστηριότητα του υπουργού ως υπουργού ή του υπουργού ως καθηγητή και πολίτη. Κι αν τα συνθέσεις κι αυτά, προσθέτοντας λίγη φαντασία, έχεις εξασφαλίσει πρωτοσέλιδα θέματα για όλη σου την ζωή. Η ενασχόληση αυτή καλείται και άσκηση αντιπολίτευσης όταν δεν έχεις τι άλλο να πεις. Τι να κάνουν όμως και οι αντιπολιτευόμενες εφημερίδες σαν το «Πρώτο Θέμα»; Ψάξτε το google στα ονόματα Αντώνης Σαμαράς, Ευάγγελος Βενιζέλος, Σταύρος Θεοδωράκης. Τι σύνθεση να κάνεις με τα πενιχρά αποτελέσματα που θα λάβεις; Θα σε βαρέσει η πλήξη στο σταυρό. Ούτε ψέμα της προκοπής δεν μπορείς να φτιάξεις. Και επιπλέον κανέναν δεν θα τον ενδιαφέρει, σε σχέση με τις αλήθειες που εξαιτίας της ταπεινότητάς τους δεν μας έχουν πει. Ας συγκρίνουμε μόνο όσα έγιναν και ελέχθησαν το σαββατοκύριακο που πέρασε.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος «επιτέθηκε» στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κάνοντας λόγο για «τερατογένεση» που «υπονομεύει τη δημόσια αισθητική». Θα ήταν επηρρεασμένος από την επαφή του με τον Άκη Τσοχατζόπουλο στο δικαστήριο, μπορεί να αντικρύζει την απισχνασμένη κοινοβουλευτική του  ομάδα και να του λείπει ο κ. Κουκουλόπουλος. Μπορεί πάλι να τον ενοχλεί ο κ. Λοβέρδος. Τι άλλο να πεις; Σε λίγο μπορεί θα μπορεί  με άνεση χρόνου να ασχολείται με τον Καραβάτζιο ή τον Μανέ.

Η Ν.Δ. είναι έτοιμη να παράσχει βοήθεια στην κυβέρνηση υπό τον όρο ο ΣΥΡΙΖΑ «να εγκαταλείψει τις ιδεοληψίες του», είπε σε συνέντευξή του ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνης Σαμαράς. Πράγμα το οποίο ο ίδιος κάνει με μεγάλη ευκολία. Για παράδειγμα δεν θέλει ούτε να θυμάται τον κ. Μπαλτάκο, τον Χαρδούβελη, ούτε καν τον μέντορά του Αβέρωφ δεν αναφέρει. Ενώ τον Κώστα Καραμανλή δεν μπορεί να τον εγκαταλείψει διότι του τον θυμίζουν συνέχεια. Εμάς πάλι όλα αυτά δεν μας ενδιαφέρουν καθόλου.

Ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης δήλωσε πως θα μπορούσε να στηρίξει μια κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα αρκεί οι υπουργοί που θα επιλεγούν να είναι κεντρώοι. Το σχόλιο του κ. Θεοδωράκη θα ενθουσίασε τον κ. Βασίλη Λεβέντη ο οποίος θα νοιώθει δικαιωμένος αλλά ο οποίος τουλάχιστον έχει την γενναιότητα να υποστηρίζει ότι δεν είναι αντίθετος με το μνημόνιο χωρίς όμως το σύνθημα «Βάστα Γερούν». Είναι ακόμη έτοιμος να μοιραστεί το κόστος ο κ. Θεοδωράκης πάει να πει, χωρίς να το λέει να μας φορτώσει τα βάρη που δεν είναι καλό να σηκώνουν οι πλάτες που έχουν φτιαχτεί για να φορτώνουν βάρη και όχι να τα σηκώνουν. Είναι κι αυτό, όσο να πεις, πολιτική, αλλά δεν είναι και να την λες καθαρά. Διότι τότε θα έπρεπε και οι τρείς να πουν το μαγικό Στουρνάρας το οποίο προκαλεί ενθουσιασμό στον Ντράγκι και τρεις αρθρογράφους αλλά είναι σαν να βλέπεις διαφήμιση μπαρμπέρη που υπόσχεται ανάλαφρο ξύρισμα με αλυσοπρίονο.

Υπάρχει και το ΚΚΕ το οποίο καλεί τον λαό σταθερά σε επαγρύπνηση. Κι αυτό είναι διαχρονικά σωστό διότι είδατε τι έπαθε ο υπουργός άμυνας της Βόρειας Κορέας που ξεχάστηκε και πήρε έναν υπνάκο.

Μετά από αυτό το κρεσέντο αντιπολιτευτικού λόγου σου έρχεται η επιθυμία να επαναλάβεις την ατάκα των γέρων του Μάπετ Σόου  όταν ο Στάτλερ λέει «μου άρεσε αυτό το τελευταίο νούμερο», ο Γουόλντορφ ρωτά «τι σου άρεσε;» και ο Στάτλερ απαντά ότι «ήταν (ευτυχώς) το τελευταίο». Πώς να μην ασχοληθείς μετά με τον Βαρουφάκη; Μερικά ωραιότατα σενάρια πλούτισαν την φαντασία μας και με μια ωραιότατη διάψευση έδωσαν νόημα στην Κυριακή μας.