Και τώρα τι ψηφίζουμε στο δημοψήφισμα της Κυριακής;

Αφίσα για δημοψήφισμα που έγινε στην Ελβετία τον Μάϊο του 2014

του Σπύρου Κουζινόπουλου*

Είχα αποφασίσει εξαρχής να μην τοποθετηθώ για το δημοψήφισμα, να μην πάρω θέση υπέρ του «ΝΑΙ» ή του «ΟΧΙ». Καθώς πάντα θεωρούσα ότι σε τέτοια κρίσιμα για τη χώρα και τους πολίτες θέματα, αυτοί θα πρέπει να αφήνονται ανεπηρέαστοι να λάβουν την όποια απόφαση, μακριά από φανατισμούς, δίχως παρωπίδες, χωρίς οξύτητες και πάντα σε συνθήκες ηρεμίας και πολιτισμένου διαλόγου. Εξάλλου κάθε δημοψήφισμα, αποτελεί κορυφαία διαδικασία άμεσης δημοκρατίας, η οποία δυστυχώς αποτελεί λέξη άγνωστη στον τόπο μας.

Στην Ελβετία, όπου βρέθηκα πριν λίγες ημέρες, τα δημοψηφίσματα αποτελούν «ψωμοτύρι», καθώς από το 1848 ως και το 2007, οι Ελβετοί πολίτες ψήφισαν σε 543 δημοψηφίσματα. Και μόνο πέρσι, το έτος 2014, είχαν πραγματοποιηθεί 12 δημοψηφίσματα για διάφορα θέματα: Από το μεταναστευτικό ζήτημα, μέχρι τις αμβλώσεις, αλλά ακόμη και για το εάν πρέπει να γίνει επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου ή αν αυξηθεί ο κατώτερος μισθός. Και πέραν αυτού, εάν ψηφιστεί ένας νόμος από την ελβετική βουλή, υπάρχει η δυνατότητα ακύρωσής του εάν μέσα σε 90 μέρες συγκεντρωθούν 50.000 υπογραφές Ελβετών που να εκφράζουν την αντίθεσή τους στο νόμο αυτό.

Και σε εμάς; Πήραν την απόφαση κυβέρνηση και Βουλή για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος με το ερώτημα εάν πρέπει να εγκριθούν οι προτάσεις των δανειστών για την επιβολή νέων δυσβάστακτων μέτρων και εκδηλώθηκαν τέτοιες αντιδράσεις στο εσωτερικό, που λες και έπληξαν τη χώρα καταστροφικοί σεισμοί, λοιμοί, καταποντισμοί, τσουνάμι, πόλεμοι και τα συναφή. Ποιοι και γιατί φοβούνται την ελεύθερη έκφραση της βούλησης του ελληνικού λαού; Ποιοι προσπαθούν να τον τρομοκρατήσουν τόσο αδιάντροπα και τόσο ξετσίπωτα; Γιατί μετέρχονται όλα αυτά τα βάρβαρα μέσα;

Αυτό που περισσότερο μας ενόχλησε, που μας εξόργισε και μας έκανε να εξεγερθούμε, ήταν η απροσχημάτιστη επέμβαση των ξένων στα εσωτερικά της χώρας μας. Αυτός ο άγριος πόλεμος που γίνεται. Αυτή η άθλια προπαγάνδα που νυχθημερόν υφίστανται οι Έλληνες πολίτες, προκειμένου να υπάρξει μεταστροφή της βούλησής τους στο θέμα του δημοψηφίσματος.

Παρακολουθούμε αποσβολωμένοι τον στραγγαλισμό της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού λαού, μετά την πρωτοφανή απόφαση της ΕΚΤ να κλείσει τη στρόφιγγα χρηματοδότησης των ελληνικών τραπεζών, με συνέπεια να επιβληθεί το κλείσιμό τους για μία εβδομάδα, κάτι που είχε να γίνει από την περίοδο της Κατοχής. Και το πιο θλιβερό είναι ότι στην επέμβαση αυτή, πρωταγωνιστούν κεφαλές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως ο πρόεδρος της Κομισιόν και τόσοι άλλοι που με τα καμώματά τους δείχνουν ότι έχουν γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων τους διεθνείς κανόνες και συνθήκες, δημοκρατικά δικαιώματα και κυρίως την αρχή της ισότιμης συμμετοχής όλων των κρατών-μελών στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Άμοιρη ευθυνών για την εξέλιξη αυτή, δεν είναι και η ελληνική κυβέρνηση που υπέπεσε αυτό το πεντάμηνο που βρίσκεται στο τιμόνι της εξουσίας σε σοβαρά λάθη τακτικής και επιλογών. Αποδεικνύοντας ότι, παρά τα όσα της καταμαρτυρούν οι αντίπαλοί της, δεν διέθετε εξαρχής ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης. Ενώ επίσης έλειψε η έγκαιρη υποβολή προτάσεων προς τους δανειστές και μία άλλη ενδεχομένως διαπραγματευτική τακτική που δεν θα μας οδηγούσε στο σημερινό αδιέξοδο. Γιαυτό και θεωρούμε ότι, μόλος καταλαγιάσει αυτός ο κουρνιαχτός που έχει ξεσηκωθεί, θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική της και να επιμερίσει ευθύνες.

Δεν θέλουμε να ασχοληθούμε με τα μέσα που μετέρχονται όσοι προσπαθούν να αλλάξουν τη βούληση του ελληνικού λαού. Με την προσπάθεια της άγριας κατατρομοκράτησής των πολιτών, την επιχείρηση ποδηγέτησής τους, με τη βοήθεια και της «πλύσης εγκεφάλου» από τα κανάλια των μεγαλοεργολάβων. Το πατρονάρισμα, τη χειραγώγηση και την άθλια καταρράκωση κάθε έννοιας πλουραλισμού, πολυφωνίας, ισοτιμίας και ισοπολιτείας. Πρωτίστως δε το όργιο παραπληροφόρησης, προκειμένου να αποπροσανατολίσουν τους πολίτες, να τους "πείσουν" ότι το όχι στις προτάσεις των δανειστών σημαίνει και έξοδο από το ευρώ, αν και ποτέ δεν τέθηκε τέτοιο θέμα. 

Βέβαια, μόνο το γεγονός ότι στην εκστρατεία αυτή πρωταγωνιστούν στελέχη των προηγούμενων κυβερνήσεων, τα οποία ευθύνονται για τα δεινά που επί πενταετία και πλέον υφίστανται οι πολίτες, δείχνει ότι μέσω του δημοψηφίσματος, επιδιώκουν ένα «ξέπλυμα» των ανομημάτων τους, μία επιστροφή στο πολιτικό σκηνικό του χτες, μία τιμωρία του ελληνικού λαού για τις επιλογές του τον περασμένο Ιανουάριο.

Όλα αυτά τα γράφει ένας άνθρωπος που έμεινε ανένταχτος για τριάντα χρόνια, που υπηρέτησε από θέσεις ευθύνης τον ελληνικό λαό και το δικαίωμά του στην αντικειμενική ενημέρωση, που πάντα ήθελε να βλέπει τους πολίτες χωρίς παραμορφωτικά γυαλιά. Και που τις λίγες ημέρες που απομένουν μέχρι το δημοψήφισμα της Κυριακής, θα πρέπει να αποφασίσει, όπως και τα υπόλοιπα εκατομμύρια των Ελλήνων, εάν θα υποκύψει στις πιέσεις και τους εκβιασμούς.

Εάν δηλαδή θα δεχθεί αδιαμαρτύρητα την περαιτέρω μείωση της πετσοκομμένης ήδη κατά 50% σύνταξής του, εάν θα δεχθεί την κατακρήμνιση της υγειονομικής περίθαλψης, την καταστροφή των ασφαλιστικών ταμείων, την εκτόξευση σε νέα δυσθεώρητα ύψη της ανεργίας και των συνθηκών εκείνων που αναγκάζουν τους νέους μας, το αύριο και το μέλλον αυτού του τόπου, να ξενιτευτούν για να βρουν δουλειά.

Εάν θα συναινέσει στην καταιγίδα των νέων μέτρων που έρχονται και τα οποία θα οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στην ολοκληρωτική καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και την εκμηδένιση κάθε δυνατότητας ανάκαμψης. Με ένα δυσθεώρητο χρέος που θα το πληρώνουν τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά μας όχι για δεκαετίες, αλλά για αιώνες. Ας πράξει λοιπόν ο καθένας ανάλογα με τη συνείδηση και το αίσθημα ευθύνης που τον διακατέχει. Και ας αναλογιστεί τι περιμένει αυτή τη δύσμοιρη χώρα αν υποκύψει αμαχητί και άνευ όρων στις πιέσεις των δανειστών.