του Σπύρου Κουζινόπουλου
Από καιρό, διαβλέπουμε μία προσπάθεια ηγεμονισμού του ΣΥΡΙΖΑ επί των άλλων δυνάμεων της αριστεράς. Κινήσεις και τακτικές, που δεν συνάδουν με τις ιδέες και τις αρχές της ευρείας αριστερής παράταξης, η οποία, ένα και πλέον αιώνα, έδωσε στη χώρα μας μεγάλες μάχες και ποταμούς αίματος και δακρύων για την επικράτηση των ιδεών της δημοκρατίας, του πλουραλισμού, της ισονομίας και ισοπολιτείας. Πόση σχέση έχουν οι ιδέες αυτές με τα «μαγειρέματα» που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες, προκειμένου να στηθεί ένα τηλεοπτικό σόου («ντιμπέϊτ» το αποκαλούν μερικοί) με συμμετοχή μόνο των κυρίων Τσίπρα και Σαμαρά;
Πολύ φοβούμαστε ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά στη θεμιτή επιδίωξη για να κυβερνήσει, αφήνει στην άκρη αρχές και ιδέες και χρησιμοποιεί συνταγές που επί 31 χρόνια ακολουθούσε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, με στόχο την λεηλασία των ψηφοφόρων της αριστεράς. Συνταγές που ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας είχε καταγγείλει στο παρελθόν, τις εφαρμόζει όμως σήμερα, προσπαθώντας να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Από καιρό, διαβλέπουμε μία προσπάθεια ηγεμονισμού του ΣΥΡΙΖΑ επί των άλλων δυνάμεων της αριστεράς. Κινήσεις και τακτικές, που δεν συνάδουν με τις ιδέες και τις αρχές της ευρείας αριστερής παράταξης, η οποία, ένα και πλέον αιώνα, έδωσε στη χώρα μας μεγάλες μάχες και ποταμούς αίματος και δακρύων για την επικράτηση των ιδεών της δημοκρατίας, του πλουραλισμού, της ισονομίας και ισοπολιτείας. Πόση σχέση έχουν οι ιδέες αυτές με τα «μαγειρέματα» που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες, προκειμένου να στηθεί ένα τηλεοπτικό σόου («ντιμπέϊτ» το αποκαλούν μερικοί) με συμμετοχή μόνο των κυρίων Τσίπρα και Σαμαρά;
Διαβάζουμε έκπληκτοι, ότι σε συνάντηση του αναπληρωτή εκπροσώπου Τύπου της ΝΔ, Γιώργου Μουρούτη, και του Νίκου Παππά, διευθυντή του πολιτικού γραφείου του Αλέξη Τσίπρα, κλείσθηκε συμφωνία για το ντιμπέϊτ μεταξύ των αρχηγών του ΣΥΡΙΖΑ και της Ν.Δ. Και ότι αυτό, λέει, που τους απασχόλησε είναι το εάν….. «θα ακολουθηθεί το αμερικάνικο μοντέλο με τους δύο αρχηγούς όρθιους να απαντούν σε ερωτήσεις ή το γαλλικό μοντέλο, όπου οι αρχηγοί κάθονται σε ένα κοινό τραπέζι» !! Και τα άλλα κόμματα; Και οι άλλες πολιτικές δυνάμεις που μετέχουν στην εκλογική μάχη; Δεν πρέπει να ακουστούν; Δεν πρέπει να αντιπαρατεθούν σε έναν διάλογο, ώστε οι ψηφοφόροι να συγκρίνουν για να κρίνουν πριν φτάσουν στην κάλπη;
Και καλά, ας πούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν νοιάζεται για τα λεγόμενα «μνημονιακά» κόμματα, ούτε για τα κόμματα της κεντροδεξιάς ή της ακροδεξιάς. Όμως για τα κόμματα της αριστεράς; Δεν τον ενδιαφέρει να παρατεθούν οι απόψεις της ΔΗΜΑΡ, των Οικολόγων-Πράσινων, του ΑΝΤΑΡΣΥΑ ή του ΚΚΕ κόμματα με τα οποία επιζητούσε να κάνει συναντήσεις, όταν είχε την διερευνητική εντολή, για λόγους εντυπώσεων; Πολύ φοβούμαστε ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, μπροστά στη θεμιτή επιδίωξη για να κυβερνήσει, αφήνει στην άκρη αρχές και ιδέες και χρησιμοποιεί συνταγές που επί 31 χρόνια ακολουθούσε το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, με στόχο την λεηλασία των ψηφοφόρων της αριστεράς. Συνταγές που ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας είχε καταγγείλει στο παρελθόν, τις εφαρμόζει όμως σήμερα, προσπαθώντας να γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Πριν τις εκλογές της 6ης Ιούνη και λίγες μέρες μετά, ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε κατά κόρον το σύνθημα της συνεργασίας των αριστερών δυνάμεων. Σήμερα, όχι μόνο «ξέχασε» το σύνθημα εκείνο, αλλά κάνει αυτά που τόσα χρόνια υπέστη από το ΠΑΣΟΚ. Το θύμα έγινε θύτης. Γεγονός απαράδεκτο, ιδιαίτερα όταν αυτό γίνεται στις παραμονές μιας τόσο κρίσιμης εκλογικής αναμέτρησης. Το κομματικό συμφέρον πάνω απ' όλα. Πολύ… αριστερό αυτό.
Καταλήγοντας, πρέπει να πούμε ότι αποτελεί όνειδος, που η αριστερά (κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική) παραμένει σκορποχώρι προς όφελος των πολιτικών αντιπάλων της, τη στιγμή που η Ελλάδα βουλιάζει. Που δεν κατάφερε να συνεργαστεί στη βάση ενός μίνιμουμ προγράμματος, κάτι που θα της έδινε όχι το προβάδισμα στο εκλογικό αποτέλεσμα, όπως επιζητεί ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά την πλήρη αυτοδυναμία.
Και με την ευκαιρία, και επειδή τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, να θυμίσουμε ότι οι ταμπέλες δεν αρκούν για προσδιοριστεί ένα άτομο ή ένας φορέας. Για παράδειγμα, ο Μελανσόν ήταν υπουργός της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης Ζοσπέν που το 1999, όπως και ο Ιταλός «κομμουνιστής» πρόεδρος Νταλέμα, αποφάσιζαν, μαζί με τους συμμάχους του ΝΑΤΟ, μεταξύ των οποίων και η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, το βομβαρδισμό του λαού της Γιουγκοσλαβίας…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.