Πορεία μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος και το τρένο θανάτου

Πορεία Μνήμης πραγματοποιείται την Κυριακή 17 Μαρτίου 2024, στις 11.15΄ π.μ., με αφετηρία την Πλατεία Ελευθερίας και κατάληξη στον Παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό, καθώς συμπληρώνονται 81 χρόνια από την αναχώρηση του πρώτου συρμού για το στρατόπεδο θανάτου Άουσβιτς – Μπιρκενάου. Tην πορεία συνδιοργανώνουν ο δήμος Θεσσαλονίκης, η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας και το Διεθνές Πανεπιστήμιο Ελλάδος. 

Με ανακοίνωση η Νέα Αριστερά Θεσσαλονίκης καλεί τα μέλη και τους φίλους/ες της, όλους τους συμπολίτες, να πάρουν μέρος στην πορεία.

Στις 15 Μαρτίου 1943, στον παλιό Σιδηροδρομικό Σταθμό της πόλης μας, σφύριζε το πρώτο τρένο του θανάτου για το Άουσβιτς με 2.800 εβραϊκής καταγωγής συμπολίτες μας, στοιβαγμένους σε σφραγισμένα εμπορικά βαγόνια. «Οι πύλες της κολάσεως» έχουν ανοίξει, για να καταπιούν τον εβραϊκό πληθυσμό της Θεσσαλονίκης.

81 χρόνια μετά στεκόμαστε ευλαβικοί προσκυνητές της ιερής μνήμης των αδικοχαμένων συμπολιτών μας αλλά και όλων των θυμάτων της ναζιστικής θηριωδίας. Το ξεκλήρισμα του εβραϊκού πληθυσμού αλλοίωσε οριστικά το πρόσωπο της πόλης. Η μεταπολεμική Θεσσαλονίκη θα είναι μια άλλη πόλη.

Η σημερινή Θεσσαλονίκη δεν έχει τίποτε να χάσει, αντίθετα έχει πολλά να κερδίσει, αναγνωρίζοντας το πραγματικό της παρελθόν, γιατί μια πόλη που δεν σέβεται το παρελθόν της δεν έχει μέλλον. Γιατί, όπως έγραψε ο επιζών του Ολοκαυτώματος Ελί Βιζέλ, «ο δήμιος σκοτώνει πάντα δύο φορές, τη δεύτερη με τη λήθη».

Η εκπλήρωση αυτού του χρέους μνήμης και απόδοσης ιστορικής δικαιοσύνης μεταξύ άλλων απαιτεί:

Α) η κυβέρνηση και ο δήμος Θεσσαλονίκης οφείλουν, στο πλαίσιο της διεκδίκησης των γερμανικών οφειλών που αποφάσισε ομόφωνα η Βουλή των Ελλήνων στις 17/4/2019, να υποστηρίξουν το αίτημα της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης για την επιστροφή του 1,5 δισ. δραχμών–λύτρων που κατέβαλε στις δυνάμεις κατοχής, για να σώσει τα 3.500 άρρενα μέλη της από τα καταναγκαστικά έργα.

Β) να απαλειφθούν από τους δρόμους της πόλης τα ονόματα συνεργατών των Ναζί και να αποκατασταθούν τα εβραϊκά ονόματα που έσβησε από τους δρόμους στις 26/3/1943 το κατοχικό δημοτικό συμβούλιο με δήμαρχο τον Γεώργιο Σερεμέτη, έντεκα μόλις μέρες από την αναχώρηση του πρώτου συρμού για το Άουσβιτς.

Γ) να γίνει χωρίς χρονοτριβές ανάπλαση και μετατροπή σε «πάρκο μνήμης» της Πλατείας Ελευθερίας, όπου, τον Ιούλιο του 1942, ξεκίνησε με ταπεινωτικά καψόνια η «τελική λύση» των εβραϊκής καταγωγής συμπολιτών μας.

Δ) να προχωρήσει η ανέγερση του μουσείου Ολοκαυτώματος.

Στην εναγώνια «κραυγή για το αύριο» των νεκρών ή επιζώντων του Ολοκαυτώματος, των Τσιγγάνων, των αγωνιστών της αντιφασιστικής και αντιδικτατορικής αντίστασης, των διαφορετικών, των «ανεπιθύμητων στοιχείων της φυλετικής υπεροχής», η απόκρισή μας πρέπει να είναι ο πολιτικός μετασχηματισμός της ιστορικής μνήμης σε ανάχωμα απέναντι στην αναβίωση του φασισμού και του ναζισμού. Αυτό σημαίνει: αποκατάσταση των ιστορικών αδικιών και σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Να σταματήσει ο ξεριζωμός και η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού, να αναγνωριστεί το δικαίωμά του στην αυτοδιάθεση.  Προπαντός, σημαίνει: καταπολέμηση των ανισοτήτων και των κάθε μορφής διακρίσεων που συνοδεύουν το σημερινό κανιβαλισμό του Κοινωνικού Κράτους, που υπήρξε και η μεγάλη κατάκτηση της αντιφασιστικής νίκης.

Σήμερα και πριν να είναι αργά, είναι επιτακτική ανάγκη, σύσσωμη η κοινωνία και ο πολιτικός κόσμος να καταδικάσουμε κάθε απόπειρα αμφισβήτησης του δικαιώματος όλων των ανθρώπων να ζουν τη ζωή τους όπως αυτοί θέλουν.

Καμιά ανοχή σε φασιστικές επιθέσεις εναντίον μελών της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.

Το Γραφείο Τύπου

της ΝΕΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Θεσσαλονίκης