Μία καταπληκτική εμφάνιση του ΠΟΣΠ Περαίας στην Ήπειρο

Τις πολύ όμορφες στιγμές που έζησαν τα μέλη του τμήματος παραδοσιακών χορών του Πολιτιστικού Οικολογικού Συλλόγου Περαίας, κατά την εμφάνισή τους το περασμένο καλοκαίρι στην Ήπειρο, περιγράφει ένα καταπληκτικό δημοσίευμα στο τελευταίο τεύχος (Οκτώβριος 2014) του περιοδικού «Περισκόπιο» που εκδίδει ο ΠΟΣΠ. Ας το παρακολουθήσουμε:

«ΗΠΕΙΡΟΣ. Αν θέλουμε να περιηγηθούμε στην ορεινή Ελλάδα, στις ομορφιές που μας προσφέρουν τα βουνά της χώρας μας, η Ήπειρος, είναι ένας τόπος ευλογημένος που σου κόβει την ανάσα κάθε στιγμή με τα αριστουργήματα της φύσης που συναντάς στον τόπο αυτό. Βουνά επιβλητικά, άγρια, με φαράγγια μεγαλειώδη, ποτάμια με νερά κρυστάλλινα, καθάρια, ίσως τα μοναδικά στον κόσμο που μπορείς ακόμα να πιείς απ’ τις πηγές του.

Πανέμορφα χωριά στα Ζαγόρια και στα Τζουμέρκα που η αρχιτεκτονική τους είναι πόλος έλξης για τουρίστες απ’ όλο τον κόσμο και στο κέντρο όλων η αρχόντισσα πόλη, τα Γιάννενα, με την γλυκοτραγουδισμένη λίμνη της. Σ’ αυτή την όμορφη γωνιά της Ελλάδας φιλοξενηθήκαμε στο Δήμο Ζίτσας, καλεσμένοι από τον Μορφωτικό Σύλλογο Νέων Κληματιάς «Χρ. Καραφέρης». Ο Σύλλογος διοργάνωσε για 4η χρονιά,  Φεστιβάλ παραδοσιακών χορών, από τις 11 έως τις 14 Ιουλίου, και μας φιλοξένησε σε ένα ξενώνα στη Ζίτσα, που παλαιότερα στέγαζε μαθητές από τα γύρω χωριά.

Ο ξενώνας κτισμένος στην άκρη του χωριού σε μικρό ύψωμα είχε μπροστά του την πεδιάδα και αμφιθεατρικά γύρω του τα βουνά με διάσπαρτα τα χωριουδάκια. Οι μόνοι κάτοικοι σ’ εκείνη την απομονωμένη γωνιά του χωριού, μέσα στο πυκνό δάσος, ήμασταν τα χορευτικά συγκροτήματα που χρησιμοποιούσαμε αυτό το κατάλυμα, το οποίο πρέπει να πούμε ήταν πεντακάθαρο, άνετο και πανέμορφο. Ο πρόεδρος, το Δ.Σ, και τα μέλη του Συλλόγου, μας πρόσφεραν μια συγκινητική φιλοξενία, πρόθυμοι ανά πάσα στιγμή, να μας προσφέρουν, καθαρά σεντόνια, κουβέρτες, γιατί το κρύο ήταν απρόσμενο Ιούλιο μήνα, και ότι άλλο χρειασθούμε. Στη μεγάλη φωτεινή τραπεζαρία, μας σερβίριζαν τα γεύματά μας, πρωί, μεσημέρι και βράδυ.

Η εκδήλωση με την παρουσίαση των παραδοσιακών συγκροτημάτων έγινε στην Κληματιά,  στο χώρο ενός ωραίου υπαίθριου θεάτρου. Ο δικός μας Σύλλογος παρουσίασε Μικρασιάτικους χορούς, κατόπιν επιθυμίας του Συλλόγου που μας φιλοξενούσε και απ’ ότι μας είπαν εντυπωσιάστηκαν με τους χορούς, την χορογραφία και τις υπέροχες και αρχοντικές φορεσιές μας.

Μετά το τέλος της εκδήλωσης είχαμε γλέντι στην πλατεία του χωριού με φαγητό και χορό. Τα ηπειρώτικα είχαν την τιμητική τους βέβαια, το κλαρίνο μεγαλούργησε, αλλά και τα άλλα συγκροτήματα δεν έμειναν αμέτοχα, ο ανταγωνισμός ποτέ δεν ήταν πιο εποικοδομητικός. Χοροί από την Μακεδονία, Σερραϊκοί, Θρακιώτικοι, Μικρασιάτικοι ακόμα και νησιώτικοι μας κράτησαν στο γλέντι ώρες πολλές.

Επισκεφτήκαμε μια από τις πιο όμορφες περιοχές της Ελλάδας με απίστευτες φυσικές καλλονές. Τις υπόλοιπες μέρες που είχαμε στη διάθεσή μας είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε και να απολαύσουμε ότι βρισκότανε πιο κοντά στη διαμονή μας. Η πρώτη απόδραση, πολύ κοντά στο κατάλυμά μας, το Θεογέφυρο, ένα φυσικό μνημείο της φύσης, ένα γεωλογικό φαινόμενο, ένα κομμάτι γης σαν φυσικό γεφύρι, που στα 20 μέτρα από κάτω του, κυλούσε το ορμητικό ποτάμι και κάποτε ήταν το μοναδικό πέρασμα για τα γύρω χωριά.

Οι πηγές του ποταμού Αχέροντα με τα πεντακάθαρα νερά και όλη τη μαγευτική ιστορία του από την αρχαιότητα, ήταν η επόμενη εκδρομή μας την Κυριακή. Η περιοχή όπου βρίσκονται οι πηγές του Αχέροντα είναι ένα μέρος σπάνιας ομορφιάς με μεγάλη τουριστική επισκεψιμότητα. Μια εμπειρία επίπονη και υπέροχη συγχρόνως είναι να περπατήσεις στο ποτάμι, κόντρα στο ρεύμα βαδίζοντας προς τις πηγές. Το παγωμένο νερό και οι κροκάλες κάτω από τα πόδια, σε σοκάρουν στην αρχή. Το νερό είναι τόσο κρύο που νιώθεις πόνο στα πόδια, όμως μετά από κάποια μέτρα συνηθίζεις και αρχίζεις να το απολαμβάνεις και να δέχεσαι και το κολύμπι. Το σκηνικό βέβαια, με τα λευκά βράχια και την βλάστηση τριγύρω, είναι ονειρεμένο.

Στη συνέχεια, μετά από ένα ωραίο γεύμα δίπλα στο ποτάμι, ξεκινήσαμε για να επισκεφτούμε την Πάργα. Αυτή την παραθαλάσσια πόλη, που θυμίζει τόσο πολύ νησί με τον κοσμοπολίτικο αέρα της και την γραφική αρχιτεκτονική της. Στην όμορφη παραλία της, απέναντι από το Μπούρτζι, ήταν η ωραιότερη στάση για να απολαύσουμε έναν καφέ και να χαλαρώσουμε  αγναντεύοντας την θάλασσα.

Μια επίσκεψη στην πανέμορφη και ζωντανή πόλη των Ιωαννίνων δεν θα μπορούσαμε βέβαια να την παραλείψουμε. Μια βόλτα στα σοκάκια της παλιάς πόλης με τα ωραιότερα μαγαζιά με είδη ασημικών, διακοσμητικά η χρηστικά αντικείμενα όπως και κοσμήματα, καθώς και εκπληκτικά γλυκά και σιροπιαστά, ή εναλλακτικά, μια βόλτα στη λίμνη με το καραβάκι, και στο νησάκι του Αλή Πασά, η απλά ένας καφές στα όμορφα ζαχαροπλαστεία δίπλα στη λίμνη, ήταν μια καλή γνωριμία με την πόλη των Αργυροχρυσοχόων.

Τέλος, μια μικρή γεύση από τα Ζαγοροχώρια ήταν απαραίτητη μια και βρισκόμασταν τόσο κοντά σ’ αυτά τα γοητευτικά χωριά που κατάφεραν να κρατήσουν την παραδοσιακή αρχιτεκτονική τους, και να αξιοποιηθούν με τον καλύτερο τρόπο ώστε να έχουμε σήμερα μια εικόνα του τρόπου ζωής των προγόνων μας και του πολιτισμού τους, και να θαυμάζουμε την αισθητική τους.   

Επιλέξαμε να σταματήσουμε στο πιο προσιτό στο δρόμο μας, στο πασίγνωστο χωριό Βίκος, με ένα από τα ωραιότερα και επιβλητικότερα φαράγγια. Το φαράγγι του Βίκου. Μια τέτοια όμορφη και ηλιόλουστη μέρα, με μια ατμόσφαιρα καθαρή και δροσερή, που σε γεμίζει ευφορία, αποχαιρετήσαμε τα βουνά της Ηπείρου. Το τσιπουράκι, οι διάσημες πίτες στην πλατεία, μας ένωσαν για άλλη μια φορά σε μια μεγάλη παρέα. Μια παρέα που πιασμένοι όλοι από τα χέρια κάνουν ένα κύκλο που μέσα του χωράει όλος ο κόσμος. Αυτός είναι άλλωστε ο ελληνικός χορός. Ένας κύκλος που δεν κλείνει ποτέ. Αρκεί να θέλεις να τον ακολουθήσεις.

Μαρία Χατζηματθαίου- Κατσαρέα