"Έφυγε" από τη ζωή ο Χρόνης Μίσσιος

Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 82 ετών άφησε το πρωί της Τρίτης,  σε ιδιωτικό θεραπευτήριο της Αθήνας, ένας από τους πιο σημαντικούς Έλληνες συγγραφείς, αλλά και αγωνιστές του δημοκρατικού και προοδευτικού κινήματος της χώρας, ο Χρόνης Μίσσιος.

Ο Χρόνης Μίσσιος γεννήθηκε στην Καβάλα το 1930, από γονείς καπνεργάτες, και έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στα Ποταμούδια, μια γειτονιά γεμάτη πρόσφυγες, καπνεργάτες από τη Θάσο και παράνομους κομμουνιστές κυνηγημένους από τη δικτατορία του Μεταξά. 
Αυτή την περίοδο, η οικογένειά του καταφεύγει στη Θεσσαλονίκη και ο Μίσσιος δουλεύει μικροπωλητής, με κασελάκι, στο λιμάνι. Το σχολείο το σταμάτησε στη δεύτερη τάξη του δημοτικού. 
Από τα Γιαννιτσά, όπου τον στέλνει ο Ερυθρός Σταυρός μαζί με άλλα παιδιά για να γλιτώσουν από την πείνα της Κατοχής, περνάει στους αντάρτες. 
Με την απελευθέρωση επιστρέφει στη Θεσσαλονίκη και οργανώνεται στον Δημοκρατικό Στρατό Πόλεων. 
Το 1947 συλλαμβάνεται, βασανίζεται και καταδικάζεται σε θάνατο. 
Έζησε εννιά μήνες περιμένοντας κάθε πρωί να τον εκτελέσουν και γλίτωσε τον θάνατο χάρη σ’ένα τυχαίο γεγονός. 
Έκτοτε, μέχρι και τον Αύγουστο του 1973 (αμνηστία του Παπαδόπουλου) περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του σε φυλακές και εξορίες, ως πολιτικός κρατούμενος (Μακρονήσι, Άι- Στράτης, Αβέρωφ, Κέρκυρα, Κορυδαλλός, κ.ά.) 
Εκεί μαθαίνει ανάγνωση και γραφή. 
Ένα “διάλειμμα” ελευθερίας, μεταξύ 1962 και 1967, τον βρίσκει στέλεχος της νεολαίας της ΕΔΑ, μέλος της πενταμελούς γραμματείας της Δ.Ν. Λαμπράκη και, στη συνέχεια, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΜ. 
Το πρώτο του βιβλίο “Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς… ” (γράμματα, 1985) τον καθιέρωσε από τους πρώτους μήνες της κυκλοφορίας του ως συγγραφέα στη συνείδηση κριτικής και κοινού. 
Την ίδια ανταπόκριση βρήκε και το δεύτερο βιβλίο του “Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;” (Γράμματα, 1988) αλλά και όλα τα υπόλοιπα. 
“Κοσμοκαλόγερος”, σαν τους ήρωες ορισμένων από τα βιβλία του, ο Χρόνης Μίσσιος έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του στο Καπανδρίτι. 

Μετά την επιτυχία του πρώτου του βιβλίου ο Μίσσιος οδηγήθηκε σε μια παραγωγή της αρχικής μεθόδου του και έγραψε τρία ακόμη βιβλία, που εντάσσονται στο χώρο της λογοτεχνίας κυρίως χάρη στην έντονη δραματικότητά τους, η οποία επιβάλλεται μέσω της λιτής – και γι’ αυτό δραστικότατης – απεικόνισης συγκλονιστικών γεγονότων.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία
• Ζερβός Θεοτόκης, Κριτική για το …Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς, Πόρφυρας35 (Κέρκυρα), 6/1986, σ.314.
• Κούρτοβικ Δημοσθένης, «Χρόνης Μίσσιος», Έλληνες μεταπολεμικοί συγγραφείς· Ένας κριτικός οδηγός, σ.150-151. Αθήνα, Πατάκης, 1995.
• Παπαπέτρου Ανάστος, «…πεθαίνοντας μετά το θάνατο του ονείρου», Διαβάζω143, 7/5/1986 σ.63-64.
• Σταυρόπουλος Κώστας, Κριτική για το …Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς, Πόρφυρας46 (Κέρκυρας), 7-9/1988, σ.296-304.
• Τσακνιάς Σπύρος, «Χρόνης Μίσσιος, …Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς», Η λέξη55, 6/1986, σ.659-662 (τώρα και στον τόμο Επί τα ίχνη, σ.121-127. Αθήνα, Σοκόλης, 1990).

Εργογραφία
(πρώτες αυτοτελείς εκδόσεις)
• …Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς. Αθήνα, Γράμματα, 1985.
• Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε; Αθήνα, Γράμματα, 1988.
• Τα κεραμίδια στάζουν. Αθήνα, Γράμματα, 1991.
• Το κλειδί είναι κάτω απ’ το γεράνι. Αθήνα, Γράμματα, 1996.