Μεγάλη
συναυλία με την ξεχωριστή τουρκάλα τραγουδίστρια Dilek Koc, διοργανώνει το Τμήμα Πολιτισμού του
ΔΗΠΠΑΚΥΘ δήμου Θερμαϊκού την Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου, στις 9 το βράδυ, στην
κεντρική πλατεία της Περαίας, με ελεύθερη είσοδο.
Η Dilek
Koc, γεννημένη στην Αττάλεια και απόφοιτος της αρχιτεκτονικής σχολής του
Πολυτεχνείου της Κωνσταντινούπολης, ανακάλυψε κατά τη διάρκεια των σπουδών της
την κλίση της στην παραδοσιακή μουσική και δεν άργησε να μετατρέψει το μεράκι
και χόμπι σε επάγγελμα. Από το 1999 ζει μόνιμα και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη
και με αυτή την αφορμή έκανε και μαθήματα βυζαντινής μουσικής.

Σε
πρόσφατη συνέντευξή της και απαντώντας στην ερώτηση ποια από τις δύο χώρες, την
Ελλάδα ή την Τουρκία προτιμάει, η Dilek Koc δήλωνε χαρακτηριστικά:
«Θα έλεγα ότι και οι δυο
χώρες έχουν μεταξύ τους αρκετές ομοιότητες και αρκετές διαφορές... εξάλλου οι
ομοιότητες και οι διαφορές υπάρχουν και μεταξύ ανθρώπων που ανήκουν στον ίδιο
λαό. Αλλά σε γενικές γραμμές η μουσική, η κουζίνα, αλλά ακόμα και η συμπεριφορά
μοιάζουν μεταξύ τους. Ευνόητο, αφού οι δύο λαοί έχουν ζήσει μαζί αιώνες σε
διάφορες περιοχές στη Μικρά Ασία, την Καππαδοκία και γενικότερα στα Βαλκάνια
και έχουν μοιραστεί την ίδια μοίρα μα και τον ίδιο πολιτισμό, δίνοντας και
παίρνοντας ο ένας από τον άλλον.
Εγώ νιώθω ότι έχω δυο
πατρίδες διότι μοιράζω τη ζωή μου και την αγάπη μου ανάμεσα στην Ελλάδα και την
Τουρκία. Στην Ελλάδα δημιούργησα το μουσικό μου ταξίδι, τους δικούς μου
ανθρώπους και την οικογένειά μου. Η Ελλάδα είναι μια πλευρά μου, αλλά η άλλη
βρίσκεται στη Τουρκία, όπου είναι όλα αυτά που δημιούργησαν αυτό που είμαι εγώ.
Οι γονείς μου, τα αδέρφια μου, το χωριό όπου πήγαινα κάθε χρόνο και μάζευα
σταφύλια, οι μυρωδιές από τα παιδικά μου χρονιά είναι εκεί.»
Σε
άλλη ερώτηση εάν αισθάνεται πλέον ότι είναι τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, η Dilek Koc παρατηρούσε:
«Με τους Έλληνες είχα
πάντα, ακόμα και από τα παιδικά μου χρόνια, καλή σχέση. Ας πω μόνον ότι ο
πατέρας μου είχε δώσει σε εμένα και τα αδέλφια μου να διαβάσουμε το βιβλίο
«Ματωμένα Χώματα» όταν ήμουν στο γυμνάσιο... Όταν ήρθα να ζήσω εδώ, ένιωθα ότι
αυτοί οι άνθρωποι είναι δικοί μου και κουβαλάνε κάτι λιγότερο ή κάτι
περισσότερο από εμένα. Μέσω της μουσικής γίνεται πιο δυνατή η σχέση μου με την
κοινωνία, διότι τα ακούσματά μας μοιάζουν και τα τουρκικά τραγούδια γενικά
αρέσουν στους Έλληνες. Αλλά έχω ιδιαίτερη σχέση με τους Έλληνες που έχουν
καταγωγή από Μικρασία, Καππαδοκία και Πόντο. Αυτοί νιώθουν μεγαλύτερη συγκίνηση
όταν ακούν τα τραγούδια αυτά που έχουν φέρει ως πρόσφυγες οι πρόγονοί τους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.