ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1950

Θυμάμαι πιτσιρίκος, να ταξιδεύω στη δεκαετία του '50 με τους γονείς μου με το τρένο στη γραμμή Σέρρες-Θεσσαλονίκη. Εκεί που έκανα χάζι κάθε φορά, ήταν  στις διασταυρώσεις με το οδικό δίκτυο, όταν οι φύλακες των διαβάσεων, υπάλληλοι των τότε ΣΕΚ που αργότερα έγινε ΟΣΕ, να κουνάνε τα φαναράκια που κρατούσαν στο χέρι, δίνοντας σινιάλο ότι η γραμμή είναι ελεύθερη για να συνεχίσει η αμαξοστοιχία.

Το έγκλημα που συντελέστηκε πριν δύο ακριβώς χρόνια στα Τέμπη, με τους 57 συνανθρώπους μας να θυσιάζονται για χάρη επιχειρηματικών συμφερόντων και λαθραίας παράνομης μεταφοράς επικίνδυνων χημικών προϊόντων, μας γυρίζει επτά και πλέον δεκαετίες πίσω. Και όλα αυτά σε μία εποχή που ο άνθρωπος πάει στο φεγγάρι, γίνονται βήματα στην τεχνητή νοημοσύνη και όλα προσαρμόζονται στην ψηφιακή εποχή. Και οι συμπολίτες μας έκπληκτοι ανακαλύπτουν ότι  δεν λειτουργούν ηλεκτρονικά συστήματα, η φωτοσήμανση και οι κανόνες ασφαλείας στο σιδηροδρομικό δίκτυο αλλά και η φύλαξη των γραμμών στους ιδιωτικοποιημένους σιδηροδρόμους μας ανατίθεται σε .. σεκιούριτι. 

Αλλά είπαμε: Έχουμε την τύχη να διοικούμαστε στο "επιτελικό κράτος" που ζούμε από μία "κυβέρνηση αρίστων". Και δεν υπάρχει ένα στέλεχός της, από τον πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο υφυπουργό να παραιτηθεί, δύο χρόνια τώρα από το φοβερό-λόγω εγκληματικών λαθών αλλά και της συγκάλυψης που στη συνέχεια επιχειρήθηκε- δυστύχημα, για λόγους ευθιξίας στη μνήμη των αθώων θυμάτων.