Συμπληρώνονται 82 χρόνια από τη στυγερή δολοφονία στα Ίμερα της Κοζάνης, στις 13 Απριλίου 1943, μιας από πιο ηρωϊκές μορφές που ανέδειξε το λαϊκό κίνημα, του ατρόμητου κομμουνιστή, θρυλικού ήρωα της Εθνικής Αντίστασης Σίμου Κερασίδη. Ενός ανθρώπου που είχε αφήσει εποχή για τις αποδράσεις του στην περίοδο της δικτατορίας Μεταξά και της Κατοχής, αλλά επίσης για τις απίστευτες μεταμφιέσεις, τα σαμποτάζ κατά των χιτλερικών κατακτητών και την οργάνωση δεκάδων μυστικών τυπογραφείων στη βόρεια Ελλάδα στα χρόνια της ναζιστικής σκλαβιάς.
Ο Σίμος Κερασίδης γεννήθηκε το 1918 και ήταν δρομέας και παλαιστής του Ηρακλή Θεσσαλονίκης με πολλές αθλητικές διακρίσεις στο ενεργητικό του. Είχε συλληφθεί από τη δικτατορία Μεταξά για τη συμμετοχή του, με το σωματείο των υποδηματεργατών Θεσσαλονίκης, στη μεγάλη απεργία-ξεσηκωμό του Μάη του 1936 και είχε εκτοπιστεί στον Άη-Στράτη, σε ηλικία μόλις 16 ετών.
Μετά την απόλυσή του το 1937, μαζί με άλλους ανήλικους κρατούμενους, πέρασε στην παρανομία και γρήγορα αναδείχθηκε στις δύσκολες συνθήκες των διώξεων της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, σε Γραμματέα της ΟΚΝΕ (Ομοσπονδία Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας) Μακεδονίας-Θράκης, ενώ στη συνέχεια έγινε μέλος του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ.
Πέρασαν εξήντα και πλέον χρόνια αφότου πρωτάκουσα γιαυτή την ηρωϊκή και συνάμα τραγική μορφή. Για την αθλητική του δραστηριότητα. Τους αγώνες του κατά της δικτατορίας Μεταξά μέσα από τις γραμμές της ΟΚΝΕ. Και στη συνέχεια για τη δράση του στα μαύρα χρόνια της Κατοχής που τον ανέδειξαν σε έναν από τους πρωτομάχους της Εθνικής Αντίστασης.
Δεν θα ξεχάσω ότι στις συζητήσεις που κάναμε στα χρόνια της δικτατορίας της χούντας, όταν αναφερόμασταν σε αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα που άντεξαν και δεν έσπασαν κάτω από τα βασανιστήρια, λέγαμε ότι «κράτησαν γερά όπως ο Κερασίδης». Ήταν άθελά του, αν και νεκρός, το μέτρο σύγκρισης. Στο διάβα των αιώνων, υπήρξαν αγωνιστές της ελευθερίας που ακολούθησαν την πορεία που τους έδειξε το βαρύ χέρι της ιστορίας στα μαρμαρένια αλώνια σκληρών δοκιμασιών. Ήρωες και μάρτυρες του λαού μας που από την Εθνεγερσία του 1821 ως το έπος του 1940 και της Εθνικής Αντίστασης κράτησαν ψηλά το λάβαρο της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και του αγώνα για μία καλύτερη κοινωνία.
 |
| Εξόριστοι κομμουνιστές στον Άη-Στράτη τα Χριστούγεννα του 1941 |
Η εκτόπισή του από τη δικτατορία Μεταξά
Η ιστορία μας ξεκινάει στα χρόνια της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου, η οποία επιβάλλοντας ένα βαθειά ανελεύθερο καθεστώς, συλλαμβάνει, φυλακίζει και εκτοπίζει σε ξερονήσια και κάτεργα χιλιάδες κομμουνιστές αλλά και συνδικαλιστές και άλλους δημοκράτες. Ένας από αυτούς, ήταν και ο 16χρονος τότε μαθητευόμενος τσαγκάρης Σίμος Κερασίδης, που εξορίστηκε στον Άη-Στράτη. Από το νησί θα φύγει το καλοκαίρι του 1937, όταν ο δικτάκτορας Μεταξάς θα αφήσει ελεύθερους τους ανήλικους εκτοπισμένους.
Ήταν η εποχή πουυ η Ασφάλεια του Μανιαδάκη θα καταφέρει καίρια πλήγματα στις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ στη Βόρεια Ελλάδα και οι μόνες που έμειναν αλώβητες, ήταν αυτές των Σερρών και της Δράμας. 1 Στη γιάφκα, το κρυσφήγετο του κόμματος που υπήρχε στις παρυφές της πόλης των Σερρών, στον οπωρώνα του Χρήστου Μιχαλούση, πραγματοποιήθηκε στις 24 Ιουλίου 1939 η πρώτη μετά την ανασυγκρότησή του συνεδρίαση του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ. Κι εκεί ορίστηκε ως γραμματέας του ο δάσκαλος από τις Άνω Κλεινές της Φλώρινας Απόστολος Τζανής, και μέλη του Μακεδονικού Γραφείου οι Παρασκευάς Δράκος ως υπεύθυνος για την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη,, Βασίλης Τσουκαλίδης, Παντελής Τσέγας, Γιώργος Κοχρανίδης, Θεόκλητος Κρόκος, Μωϋσής Πασχαλίδης και Παντελής Χαμαλίδης. 2
Στη συνεδρίαση εκείνη, εκλέχθηκε ως γραμματέας της ΟΚΝΕ (Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας) Μακεδονίας-Θράκης ο εικοσάχρονος τότε Σίμος Κερασίδης, ο οποίος λίγο μετά την επιστροφή του από την εξορία στον Άη-Στράτη, είχε περάσει στην παρανομία, αποφασίζοντας με όλη τη φλόγα της νεανικής του ηλικίας να δοθεί ολόψυχα στον αγώνα για την ανατροπή της δικτατορίας. Παράλληλα, ανατέθηκε στον Κερασίδη η ευθύνη και για το παράνομο τυπογραφείο του κόμματος, που λειτουργούσε στη Μυρίνη Σερρών, στο υπόγειο του σπιτιού των αδελφών Χρυσόστομου και Κώστα Κουτουρούση. Στο μυστικό αυτό τυπογραφείο εκδίδονταν προκηρύξεις του ΚΚΕ και η μυστική εφημερίδα Αγώνας. 3
 |
| Ο περιβόητος υπουργός Ασφάλειας του Μεταξά Κων. Μανιαδάκης: Το βασανιστήριο Ρετσινόλαδου |
O φλογερός γραμματέας της ΟΚΝΕ αλωνίζει όλη τη Βόρεια Ελλάδα ενώ οι διωκτικές αρχές, με επικεφαλής τον ραδιούργο υπουργό Ασφάλειας Μανιαδάκη, στήνουν παντού πλοκάμια για να συλλάβουν τους αγωνιζόμενους κατά της δικτατορίας πατριώτες.
Σε ένα τέτοιο μπλόκο, στον σιδηροδρομικό σταθμό της Δράμας, ο Κερασίδης θα εντοπιστεί από όργανα της ασφάλειας, καθώς επέστρεφε από μία αποστολή στη Θεσσαλονίκη. Οι τρεις αστυνομικοί με πολιτικά που επιχείρησαν αρχικά να τον συλλάβουν, δεν τα κατάφεραν, καθώς ο Κερασίδης με την τεράστια σωματική δύναμη που διέθετε, τους απώθησε και το έβαλε στα πόδια. Οι υπόλοιποι αστυνομικοί που βρίσκονταν γύρω από τον αστυνομικό σταθμό, άρχισαν να τον καταδιώκουν, φωνάζοντας «πιάστε τον είναι ληστής». Ο Κερασίδης έτρεχε και φώναζε πως δεν ήταν ληστής, αλλά κομμουνιστής. Τελικά πιάστηκε στην κεντρική πλατεία της Δράμας, όταν ο διοικητής της ασφάλειας που κινητοποιήθηκε κι αυτός, τον χτύπησε με μία καρέκλα πισώπλατα. 4
Στα κρατητήρια, όπου οδηγήθηκε στη συνέχεια, βασανίστηκε απάνθρωπα επί δέκα πέντε ημέρες, χωρίς να σπάσει, δίχως να αποκαλύψει τα ονόματα των συντρόφων του και τον παράνομο αντιδικτατορικό μηχανισμό. Ο υπουργός Μανιαδάκης, που τις μέρες εκείνες πραγματοποιούσε επίσκεψη στις αστυνομικές διευθύνσεις της Ανατολικής Μακεδονίας, όταν πληροφορήθηκε για τη σύλληψη, μετέβη στη Δράμα ειδικά για να δει τον Κερασίδη. Και όταν οι άνδρες της Ασφάλειας υποβασταζόμενο από τις μασχάλες τον έστησαν μπροστά του, τότε ο ατρόμητος νεολαίος, συγκεντρώνοντας όλες του τις δυνάμεις, κουτούλησε τον υπουργό της δικτατορίας και έπεσαν και οι δύο κάτω. Μετά από αυτό, ξανάρχισαν ακόμη πιο άγρια τα βασανιστήρια. 5
 |
| Η σκάλα που οδηγούσε στην κρύπτη, κάτω από την οικία Κουτουρούση, στη Μυρίνη Σερρών, όπου ήταν η γιάφκα του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ. Εκεί κρύφτηκε ο Σ.Κερασίδης μετά τη δραπέτευση από τις φυλακές Δράμας |
Η δραπέτευση από τις φυλακές της Δράμας
Στις φυλακές της Δράμας, όπου μεταφέρθηκε στη συνέχεια, κατέστρωσε αμέσως το σχέδιο απόδρασης και ειδοποίησε σχετικά το Μακεδονικό Γραφείο. Και καθώς δεν διέθετε το παραμικρό εργαλείο, κατάφερε να τρυπήσει τον σουβά της οροφής χτυπώντας με τις γροθιές του, ανοίγοντας έτσι σιγά-σιγά μία τρύπα στο ταβάνι του κελιού του και βγήκε στα κεραμίδια της φυλακής.
Όπως μας εξιστόρησε πριν 40 περίπου χρόνια ο Χρυσόστομος Κουτουρούσης που είχε συμβάλει στη δραπέτευση:
Από τα κεραμίδια της φυλακής, ο Κερασίδης έδωσε σαν αίλουρος ένα σάλτο, πιάστηκε από την κολώνα του ηλεκτρικού ρεύματος που βρισκόταν δυόμιση μέτρα μακριά και αγκαλιάζοντάς την, κατέβηκε στο έδαφος, με ξεσχισμένα βέβαια τα χέρια και το στήθος από την υπερπροσπάθεια αυτή. Εκεί τον περιμέναμε δύο άτομα με εντολή του Μακεδονικού Γραφείου, εγώ και ένας οργανωμένος στο ΚΚΕ ταξιτζής, που τον άρπαξαμε και φύγαμε. Ήταν Νοέμβριος του 1939. 6
Μετά από τη θρυλική εκείνη απόδραση, ο Κερασίδης μεταφέρθηκε στη γιάφκα της Μυρίνης, όπου θα παραμείνει όσο χρειάζονταν για να αναρρώσει, αλλά και να αποφύγει το ανθρωποκυνηγητό από τα διωκτικά όργανα της δικτατορίας που είχαν αναστατώσει όλη τη Βόρεια Ελλάδα, αναζητώντας τον. 7
Κατοχή
Όλο εκείνο το διάστημα, η έδρα του Μακεδονικού Γραφείου παρέμεινε στις Σέρρες μέχρι τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο. Μετά την επίθεση της φασιστικής Ιταλίας κατά της χώρας μας, στις 28 Οκτωβρίου του 1940 αλλά και τη γερμανική εισβολή, τον Απρίλιο του 1941, τα μέλη του Μακεδονικού Γραφείου αποφασίζουν να μετακινηθεί η έδρα του στη Θεσσαλονίκη, σε γιάφκα της Άνω Πόλης και να παραμείνει ένα τμήμα του στις Σέρρες για τη δράση στην Ανατολική Μακεδονία-Θράκη με υπεύθυνο τον Παρασκευά Δράκο. Σύμφωνα με μία έκθεση προς την Κ.Ε. του ΚΚΕ που είχε συντάξει ο Βαγγέλης Βασβανάς:
…Με την κατάρρευση του μετώπου στην ανατολική Μακεδονία και την κάθοδο των Γερμανών, το Γραφείο Μακεδονίας-Θράκης που βρισκόταν στην ανατολική Μακεδονία, στέλνει ένα τμήμα του με τους 1.Τζανή Απόστολο, 2.Κερασίδη Μήτσο, 3.Τσέγα Παντελή (Θανασάκη) και 4.Γρηγόρη Πασχαλίδη, με επικεφαλής τον Τζανή, για να πιάσουν τη δουλειά στη Θεσσαλονίκη και υπόλοιπη Μακεδονία. Στο δρόμο προς Θεσσαλονίκη οι σύντροφοι αυτοί βάζουν παντού σαν ένα από τα κεντρικά ζητήματα την περισυλλογή και απόκρυψη όπλων και οι ίδιοι προσωπικά κάνουν αποθήκες και κρύβουν κάμποσο οπλισμό. 8
Λίγο μετά την άφιξή τους στη Θεσσαλονίκη τα δύο κορυφαία στελέχη του Μακεδονικού Γραφείου, Τζανής και Κερασίδης οργανώνουν στις 8 Απριλίου 1941, λίγες μόλις ώρες πριν την είσοδο των Γερμανών στη Θεσσαλονίκη, μία παράτολμη για την εποχή επιχείρηση: Την απελευθέρωση 12 φυματικών στελεχών του ΚΚΕ, που νοσηλεύονταν κρατούμενοι στο σανατόριο Ασβεστοχωρίου. 9 Τα στελέχη αυτά, θα αποτελέσουν το «προζύμι» για την ανάπτυξη στη συνέχεια του μεγαλειώδους κινήματος της Εθνικής Αντίστασης σε όλη τη Βόρεια Ελλάδα.
Σε ένα πολύγραφο του φοιτητή Γιάννη Κανάκη, στην οδό Ερμού 19 της Θεσσαλονίκης, το Μακεδονικό Γραφείο θα εκτυπώσει τις πρώτες μέρες του Μαϊου του 1941 μία εμπνευσμένη προκήρυξη προς το λαό της Μακεδονίας και της Θράκης, καλώντας τον να αντισταθεί στους κατακτητές. Και κατέληγε:
Πατριώτες, όλοι στον αγώνα. Μη δίνετε ούτε στιγμή ανάπαψης στους εισβολείς. Χτυπάτε αλύπητα ξένους και ντόπιους φασίστες. Η νίκη είναι δική μας. 10
Τα στελέχη του Μακεδονικού Γραφείου για να πετύχουν την οργάνωση της αντίστασης των Βορειοελλαδιτών, πρωτοστατούν στις 15 Μαϊου 1941, ένα μόλις μήνα μετά την εισβολή των Ναζί στη χώρα μας, τη δημιουργία στη Θεσσαλονίκη της εθνικοαπελευθερωτικής οργάνωσης «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Το πρακτικό ίδρυσης είχαν υπογράψει: Εκ μέρους του ΚΚΕ ο γραμματέας του Μακεδονικού Γραφείου, Απόστολος Τζανής, ο γραμματέας της ΟΚΝΕ, Σίμος Κερασίδης, ο γιατρός Γιάννης Πασαλίδης εκ μέρους του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ελλάδος, ο δικηγόρος Θανάσης Φείδας εκ μέρους του Αγροτικού Κόμματος, ο Γεώργιος Ευθυμιάδης εκ μέρους της Δημοκρατικής Ένωσης και ο συνταγματάρχης Δημήτριος Ψαρρός που ανέλαβε και στρατιωτικός αρχηγός της οργάνωσης. 11
 |
| Κάτω από αυτό το ταπεινό σπιτάκι, στον ανθόκηπο του Παντελή Μορφόπουλου (εδώ με τον γιό του Γιάννη) ο Κερασίδης είχε εγκαταστήσει το μυστικό τυπογραφείο όπου τυπώνονταν η εφημερίδα "Ελευθερία" του ΕΑΜ. |
Αναλαμβάνοντας ο Κερασίδης την ευθύνη για τον τεχνικό μηχανισμό της οργάνωσης, θα στήσει και θα λειτουργήσει τέσσερα εκπληκτικά μυστικά τυπογραφεία στη Θεσσαλονίκη. Το πρώτο, στο υπόγειο του σπιτιού του Ιωακείμ Μπελίδη στην Άνω Πόλη, το δεύτερο, στον ανθόκηπο του Παντελή Μορφόπουλου, στην Ξηροκρήνη, το τρίτο τυπογραφείο, στον Λαγκαδά, στο σπίτι του παλιού Μακεδονομάχου Πασχάλη Μόσχου και το τέταρτο στο Φίλυρο, στον μπαξέ του Θεοδόση Θεοδοσιάδη, όπου εκδίδονταν σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής η εφημερίδα «Λαϊκή Φωνή» που υπήρξε το επίσημο όργανο του Μακεδονικού Γραφείου του ΚΚΕ. 12
Εκτός από την οργάνωση των τυπογραφείων, οι ομάδες σαμποτέρ που δημιούργησε ο Σίμος Κερασίδης, με τις πράξεις δολιοφθοράς κατά γερμανικών στόχων, κυρίως με τον εμπρησμό όρχων γερμανικών αυτοκινήτων και τις ανατινάξεις σταθμών και αποθηκών καυσίμων, θα εμψυχώσουν τους υπόδουλους Έλληνες και θα προκαλέσουν την οργή των κατακτητών οι οποίοι εκδίδουν εκφοβιστικές ανακοινώσεις.
Σε ένα ιστορικό ανάγνωσμα υπό τον γενικό τίτλο «Τιτάνες της λευτεριάς», που δημοσιεύθηκε σε πολλές συνέχειες λίγο μετά την απελευθέρωση στην ΕΑΜική εφημερίδα της Θεσσαλονίκης «Ελευθερία» και σχετικά με τις πράξεις σαμποτάζ κατά των γερμανικών μονάδων, αναφέρονταν:
Οι σαμποταριστικές ομάδες δημιουργήθηκαν στη Θεσσαλονίκη αμέσως μετά την είσοδο των Γερμανών και εντάθηκε αμέσως μετά την κήρυξη του Γερμανο-σοβιετικού πολέμου… Επικεφαλής όλης αυτής της κίνησης στη Θεσσαλονίκη, ήταν ο ήρωας Σίμος Κερασίδης, μέλος του Μακεδονικού Γραφείου… Τα σαμποτάζ αρχίσανε με δυναμίτες και ωρολογιακές βόμβες που τις τοποθετούσαν οι πρώτοι σαμποτέρ στις αποθήκες των Γερμανών.
Σε μία τέτοια επιχείρηση δολιοφθοράς κατά σταθμού γερμανικών αυτοκινήτων στην περιοχή του Ντεπώ, θα πάρει μέρος και ο ίδιος ο Κερασίδης. Και όπως μας είχε εφηγηθεί πριν 40 περίπου χρόνια ο εξάδελφός του, Λευτέρης Μαυροκεφαλίδης:
Όταν νύχτωσε, πλησιάσαμε στο σταθμό των αυτοκινήτων. Οι τρεις πιάσαμε τις γωνίες του μαντρότοιχου, ενώ ο Σίμος κρατώντας δυναμίτες και καλώδιο, πήδηξε από πάνω με ένα σάλτο που θύμιζε αγριόγατο. Εμείς απέξω, με το δάχτυλο στη σκανδάλη και τις χειροβομβίδες στα χέρια, παραφυλάγαμε για κάθε ενδεχόμενο…. Ο Κερασίδης τα κατάφερε μια χαρά. Έρποντας με καταπληκτική δεξιοτεχνία, συνέδεσε το καλώδιο με ένα μεγάλο αριθμό γερμανικών αυτοκινήτων, βάζοντας από κάτω τις χειροβομβίδες. Και μόλις γύρισε πίσω, έδωσε φωτιά στο φυτίλι. Δεν είχαμε προλάβει να απομακρυνθούμε, όταν ακούσαμε ένα τρομακτικό κρότο πίσω μας και είδαμε μια τεράστια λάμψη που έφτανε μέχρι τον ουρανό. Η δουλιά μας είχε πετύχει απόλυτα. 13
 |
| Αναζήτηση από την Ασφάλεια πληροφοριών για τον Σίμο Κερασίδη και τη δράση του. |
Η απόδραση Κερασίδη-Στρίγκου
H σύλληψη και η εκτέλεση από τους Βούλγαρους κατακτητές κοντά στο Στρυμόνα, στις 6 Οκτωβρίου 1941, της ηγεσίας του Μακεδονικού Γραφείου, όχι μόνο δεν πτοούν τον Κερασίδη, αλλά αντιθέτως τον κάνουν να εντείνει τον αγώνα του.
Νέος γραμματέας του Μακεδονικού Γραφείου, αναλαμβάνει ο Κυπριακής καταγωγής δημοσιογράφος Λεωνίδας Στρίγκος, ο οποίος όμως μετά από λίγο καιρό θα συλληφθεί στις αρχές Μαρτίου του 1942. Λίγες μέρες αργότερα, σε ένα ανάλογο μπλόκο Ασφάλειας και Γερμανών, στην περιοχή του Φάληρου Θεσσαλονίκης, συνελήφθη και ο Σίμος Κερασίδης, που κλείστηκε στο ίδιο κελί με τον Στρίγκο. Παρά τα πολυήμερα βασανιστήρια, δεν κατόρθωσαν να του αποσπάσουν το παραμικρό στοιχείο, οπότε δημοσίευσαν ανακοίνωση στις δυο ελεγχόμενες από τους Ναζί εφημερίδες που κυκλοφορούσαν στη Θεσσαλονίκη, τη Νέα Ευρώπη και την Απογευματινή, ζητώντας πληροφορίες. Ενώ την επομένη, προστέθηκε στο ίδιο κελί κι ένα τρίτο κομμουνιστικό στέλεχος, ο Χαράλαμπος Νικολέρης από τη Θάσο. Ένα μόλις εικοσιτετράωρο πριν τους παραδώσει η Ασφάλεια στους Γερμανούς για εκτέλεση, ο Κερασίδης οργάνωσε εκπληκτικά τη δραπέτευσή τους. Να πως περιγράφονταν αυτή στο αφήγημα «Τιτάνες της Λευτεριάς» που δημοσιεύθηκε σε συνέχειες μετά την απελευθέρωση στην εφημερίδα του ΕΑΜ Μακεδονίας Ελευθερία:
.. Όταν νομίσανε, γιατί δεν είχαν ρολόγια, πως έφτασε η κατάλληλη ώρα, ο Κερασίδης πλησίασε στα κάγκελα. Με δύο-τρία γερά τραντάγματα βγήκε ολόκληρο το κιγκλίδωμα.
-Ετοιμαστήτε, ψιθύρισε στους δύο συντρόφους του ο Κερασίδης, αποθέτοντας με προσοχή το κιγκλίδωμα κάτω.
Ένας-ένας, ξυπόλητοι οι τρεις βγήκανε στην αυλή. Τελευταίος βγήκε ο Κερασίδης. Ήταν σκοτάδι βαθύ και αυτό βοηθούσε τους τρεις δραπέτες. Προχώρησαν λίγα βήματα και με μεγάλη προφύλαξη φτάσανε στη θέση του ντουβαριού που έζωνε την πίσω αυλή της Ασφάλειας. Ο τοίχος ήταν ψηλός και στην κορυφή του είχε χτισμένα γυαλιά. Κανένας εκτός από τον Κερασίδη δεν ήταν σε θέση να τον ανεβεί.
-Σταθείτε να ανέβω εγώ πρώτα και να δω πως θα πάρω κι΄εσάς. Σε λίγα λεπτά ο πεπειραμένος Κερασίδης βρισκότανε στην κορυφή του τοίχου.
Αμέσως συνέλαβε τον τρόπο με τον οποίο θα ανέβαζε τους δύο συντρόφους του. Έσπασε με προσοχή τα γυαλιά σε ένα μέρος της κορυφής του τοίχου και κρεμάστηκε ανάποδα στο εσωτερικό της αυλής, συγκρατούμενος με τις πατούσες του.
Ο Στρίγκος πρώτα και μετά ο Νικολέρης, στηριζόμενοι στα χέρια του Κερασίδη, κατάφεραν ο ένας ύστερα από τον άλλο να σκαρφαλώσουν στο χείλος του τοίχου, να πηδήξουν από την άλλη μεριά στο δρόμο και να εξαφανιστούν….14
 |
| Η επικήρυξη των δραπετών Κερασίδη-Στρίγκου-Νικολέρη με ποσό 500.000 δραχμών για τον καθέναν |
Η επικήρυξη των 500.000 δραχμών
Οι Γερμανοί που λύσσαξαν με την απόδραση, τους επικήρυξαν με το ποσό των 500.000 για κάθε φυγά χωρίς όμως να πετύχουν το σκοπό τους. 15
Αυτή η υπέροχη πατριωτική και αντιστασιακή δραστηριότητα, θα ανακοπεί δυστυχώς ένα χρόνο αργότερα, στις 13 Απριλίου 1943, όταν τουρκόφωνοι δωσίλογοι με επικεφαλής τον περιβόητο συνεργάτη των κατακτητών Μιχάλαγα, θα δολοφονήσουν τον Κερασίδη και έξι συντρόφους του κοντά στα Ίμερα Κοζάνης.
Το Μακεδονικό Γραφείο του ΚΚΕ και τα στελέχη του όπως ο Σίμος Κερασίδης και τόσοι άλλοι σε καιρούς δύσκολους και επικίνδυνους, κράτησαν άσβεστη τη φλόγα της ελπίδας, της ανθρωπιάς, της αξιοπρέπειας, άσβεστη τη δάδα της Ελευθερίας. Τη φλόγα που στη συνέχεια μεταλαμπαδεύτηκε σε όλη την Ελλάδα, κάνοντας τους υπόδουλους Έλληνες να αφυπνιστούν, να ακούσουν το κάλεσμα της αντίστασης και να πυκνώσουν τις γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και των άλλων αντιστασιακών οργανώσεων.
Δυστυχώς ο αγώνας εκείνος των ηρώων του Μακεδονικού Γραφείου στα επόμενα χρόνια καλύφθηκε από το πέπλο της λησμονιάς, αντί να αποτελεί πηγή έμπνευσης και φρονιματισμού. Ιδιαίτερα στη δύσκολη σημερινή εποχή που λόγω της βαθειάς πολιτικής και οικονομικής κρίσης σηκώνει κεφάλι η ακροδεξιά και βρήκαν ευκαιρία να αναζωπυρωθούν νεοναζιστικές αντιλήψεις και σχηματισμοί. Κι όμως, το παράδειγμα του Σίμου Κερασίδη θα πρέπει να εμπνέει τους νέους της χώρας μας όχι μόνο σήμερα, αλλά στον αιώνα τον άπαντα. Γιατί ο Κερασίδης στάθηκε Αγωνιστής, Ολόρθος, κομμουνιστής ψηλομέτωπος, Παλληκάρι με όλη τη σημασία της λέξης. Με ακλόνητη πίστη στα μεγάλα πανανθρώπινα Ιδανικά. Και μένει πάντα ζωντανός! Αιώνια θα 'ναι η μνήμη του.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
ΑΣΚΙ, Έκθεση Θ.Κρόκου προς την ΚΕ του ΚΚΕ, «Αρχείο ΚΚΕ», κουτί 416, φακ. 23/9/132, 2 Φεβρουαρίου 1953
Βασίλης Τσουκαλίδης, «Μια ξεχασμένη ιστορία», εφημερίδα Αυγή, μέρος Α΄, 28 Οκτωβρίου 1975
Σπύρος Κουζινόπουλος, Δράμα 1941, μια παρεξηγημένη εξέγερση, Αθήνα 2011, Καστανιώτης, σ.60
Χρυσόστομος Κουτουρούσης, μαγνητοφωνημένη συνέντευξη στον Σπ. Κουζινόπουλο, Φεβρουάριος 1975
Σπύρος Κουζινόπουλος Δράμα 1941, μια παρεξηγημένη εξέγερση, Αθήνα 2011, Καστανιώτης, σ.370-371.
Χρυσόστομος Κουτουρούσης, μαγνητοφωνημένη συνέντευξη ό.π.,
Βασίλης Τσουκαλίδης, Μια ξεχασμένη ιστορία», Αθήνα 1981, χ.ε., σ.23
ΑΣΚΙ, «Αρχείο ΚΚΕ», Φάκελ,1 – Στοιχεία Β.Βασβανά και Θανάσης Χατζής Η νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε, Αθήνα 1983, Δωρικός, σ.102-103 και Σπύρος Κουζινόπουλος, Δράμα 1941, μια παρεξηγημένη εξέγερση, Αθήνα 2011, Καστανιώτης, σ.64
Βασίλης Τσουκαλίδης, Μια ξεχασμένη ιστορία, ό.π., σ.26
Θανάσης Χατζής, Η νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε, Αθήνα 1983, Δωρικός, σ.102
ΚΚΕ, Επίσημα Κείμενα 1940-1945, τ.5ος, Αθήνα 1981, Σύγχρονη Εποχή, σ.455 και Σπύρος Κουζινόπουλος, Ελευθερία, η άγνωστη ιστορία της πρώτης παράνομης οργάνωσης και εφημερίδας της Κατοχής, Θεσσαλονίκη 1986, Καστανιώτης, σ. 10-11 και Δημήτρης Πασχαλίδης-Τάσος Χατζηαναστασίου, Τα γεγονότα της Δράμας (Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 1941), Δράμα 2003, ΔΕΚΠΟΤΑ, σ.88
Παρίσης Αγγελίδης, «Μερικές σελίδες από το χρονικό της «”Λαϊκής Φωνής”», Eθνική Αντίσταση, Συλλογή 5η, Αύγουστος 1963, σ.535
Σπύρος Κουζινόπουλος, Ελευθερία, η άγνωστη ιστορία της πρώτης παράνομης οργάνωσης και εφημερίδας της κατοχής, Θεσσαλονίκη 1986, Καστανιώτης, σ.23
Εφημερίδα Ελευθερία, ιστορικό αφήγημα σε 104 συνέχειες
- Η επικήρυξη για τη δραπέτευση Κερασίδη, Στρίγκου και ΝΙκολέρη δημοσιεύονταν επί μήνες στις φιλοναζιστικές εφημερίδες της Θεσσαλονίκης "Νέα Ευρώπη" και "Απογευματινή"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.