Τα ακροδεξιά ανοίγματα Σαμαρά

Θα τρίζουν τα κόκκαλα του ιδρυτή της Ν.Δ., Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά και των κατοπινών προέδρων του κόμματος, από αυτά τα ανοίγματα του σημερινού ηγέτη της προς την ακροδεξιά, με την προσχώρηση των δύο πρώην βουλευτών του ΛΑΟΣ αλλά και τις συνεχείς μεταλλάξεις του όσον αφορά τις συνέπειες της κρίσης. Με τις περιβόητες «κόκκινες γραμμές» στο θέμα των συντάξεων που γρήγορα γίνονται κουρελόχαρτα αλλά και τη μεγάλη κωλοτούμπα στο μνημόνιο Νο 2 που προσθέτει νέα δεινά στη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.

Μέχρι σήμερα, η Νέα Δημοκρατία κατατασσόταν στη λαϊκή δεξιά, έχοντας μια μειοψηφική φιλελεύθερη πτέρυγα, που μετά τη δημιουργία της Δημοκρατικής Συμμαχίας, έχουν σχεδόν πλήρως αποχωρήσει.

Αλλάζοντας εντελώς την πολιτική των προκατόχων του στην ηγεσία του κόμματος, η Νέα Δημοκρατία φλερτάρει επικίνδυνα με μια άλλη κομματική οικογένεια, εκείνη της ακροδεξιάς, που έχει έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή ανάμεσα σε όλα τα πολιτικά κόμματα που την απαρτίζουν, εκείνον της ιδεολογίας του νατιβισμού*.

Στον μάξιμουμ ορισμό των κομμάτων της ακροδεξιάς οικογένειας, στον μέγιστο κοινό παρονομαστή της κομματικής οικογένειας, συνυπάρχουν τα ακόλουθα στοιχεία, που είναι ο συνδυασμός τριών χαρακτηριστικών του ιδεολογικού της πυρήνα: ο νατιβισμός, ο λαϊκισμός και ο αυταρχισμός. Ειδικά ο λαϊκισμός, είναι ένα πολύ ευρύτερο φαινόμενο, που υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια της κομματικής οικογένειας.

Θυμόμαστε την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στη ΔΕΘ, τον περασμένο Σεπτέμβριο και τις μεγαλοστομίες του για… «μείωση των φορολογικών συντελεστών, αποκατάσταση των συντάξεων και των πολυτεκνικών επιδομάτων, άμεση και οριστική τακτοποίηση των αυθαιρέτων….» κ.α.

 Σύμφωνα με όσα είπε στην ίδια ομιλία του ο κ. Σαμαράς, «η Νέα Δημοκρατία δεν θα απολύσει κανέναν, δεν θα κλείσει κανέναν οργανισμό, θα επιβάλει το Ζάππειο 2, θα πληρώσει αμέσως στην αγορά 7 δισ., θα επαναδιαπραγματευτεί με την τρόικα, (ξανά και ξανά), θα στηρίξει τους ιδιοκτήτες ταξί, θα κατεβάσει τους φόρους και θα επιτύχει ανάπτυξη».

Κι όχι μόνο δεν τηρεί τίποτα από τις προ πενταμήνου δηλώσεις του, αλλά ανοίγει και διάπλατα τις πόρτες στην ακροδεξιά, αδιαφορώντας για τις συνέπειες της κίνησής του αυτής. Και βέβαια, τα επιχείρεια αυτής του της πορείας, θα τα εισπράξει το κόμμα του στις εκλογές, όμως στη Ν.Δ. ήδη σημειώνονται κλυδωνισμοί, όπως έδειξε και η «απειθαρχία» των 21 γαλάζιων βουλευτών που οδήγησε στη διαγραφή τους, αλλά και η καθήλωση των ποσοστών του κόμματος.  

*Ο νατιβισμός (nativism), είναι ένας συνδυασμός ξενοφοβίας και εθνικισμού, τον οποίο, ο Cas Mudde, διαπρεπής μελετητής του πολιτικού εξτρεμισμού στις δυτικές δημοκρατίες, ορίζει ως εξής: «Νατιβισμός είναι η ιδεολογία που υποστηρίζει ότι τα κράτη θα έπρεπε να κατοικούνται αποκλειστικά από μέλη της αυτόχθονης ομάδας («του έθνους») και ότι τα μη αυτόχθονα στοιχεία (πρόσωπα και ιδέες) απειλούν θεμελιωδώς την ομοιογένεια του έθνους-κράτους»