«Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι»

του Γιώργου Λαζαρίδη

Υπάρχουν δήμοι οι οποίοι, παρά την δύσκολη οικονομική συγκυρία, κατόρθωσαν να ανταπεξέλθουν με αξιοπρέπεια στις υποχρεώσεις απέναντι στους δημότες τους.

Αυτό συνέβη κυρίως για δύο λόγους:

Αφενός είχαν την τύχη να διοικηθούν από άξιους και ικανούς ανθρώπους, που είχαν ως προτεραιότητά τους την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο κι αφετέρου διέθεταν τις απαραίτητες προσβάσεις στα κέντρα λήψης των αποφάσεων, πετυχαίνοντας να φέρουν στους δήμους τους χρήματα από Ευρωπαϊκά προγράμματα. Κάποιοι τους χαρακτηρίζουν «δήμους πρότυπα». Οι πολίτες των «άλλων» δήμων τους ζηλεύουν και οι διοικήσεις των «άλλων» δήμων σφυρίζουν αδιάφορα.

Ο δικός μας δήμος απέχει έτη πολλά από τους δήμους "πρότυπα". Κατά τη γνώμη μου, καμία διοίκηση δεν μπορεί να τους φτάσει σε μία μόνο θητεία. Τι μπορούμε άραγε να προσδοκούμε εμείς, με αφορμή μάλιστα ότι μπροστά μας έχουμε τις εκλογές για την ανάδειξη της επόμενης δημοτικής μας αρχής;

Η επόμενη διοίκηση οφείλει να μας βάλει στον δρόμο που οδηγεί προς τα κει, να μικρύνει την απόσταση, να θέσει τα θεμέλια για να είναι το όραμά μας εφικτό. Αυτό, σε συνδυασμό με αξιοπρεπή αντιμετώπιση της καθημερινότητας και φροντίδα στους συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, είναι η δική μου απαίτηση από τη νέα δημοτική αρχή που θα προκύψει.

Για να συμβεί όμως αυτό, πριν και πρώτα απ’ όλα απαιτείται η συγκρότηση ψηφοδελτίων που, εκτός από μια ισχυρή προσωπικότητα στην ηγεσία τους, θα διαθέτουν δυο χαρακτηριστικά:

Πρώτον, να συμπεριλάβουν στους κόλπους τους εκείνους τους ανθρώπους που μπορούν να υλοποιήσουν ένα πρόγραμμα. Ανθρώπους εργατικούς, ευφυείς, καλοπροαίρετους που να επιθυμούν την ευθύνη της θέσης περισσότερο από την αμοιβή της.

Δεύτερον, να πουν με ειλικρίνεια στους δημότες τι μπορούν, αλλά και τι δεν μπορούν να κάνουν. Να επιλέξει με ευθύνη ο κόσμος τη διοίκησή του, έτσι ώστε κι εκείνη να είναι απαλλαγμένη από βαρίδια και κούφιες υποσχέσεις όταν θα κληθεί να διοικήσει.

Σήμερα, ακούω να γίνεται λόγος για ανάπτυξη και δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας. Εύηχη, όσο και αναγκαία, η ανάπτυξη δεν θα έρθει ποτέ με λόγια κι ευχές. Επίσης, δεν θα έρθει άμεσα. Αυτό όμως δεν λέγεται, αφού η ανάγκη των δημοτών για δουλειά είναι άμεση!

Πώς θα έρθει όμως η ανάπτυξη; Πώς θα αξιοποιηθεί η δημόσια και δημοτική περιουσία; Γνωρίζουν άραγε οι δημότες ότι ΣΗΜΕΡΑ που διαβάζουν αυτές τις σκέψεις ΔΕΝ υπάρχει ούτε καν καταγεγραμμένη η δημοτική περιουσία; Γνωρίζουν ότι ουδέποτε συγκροτήθηκε το αντίστοιχο δημοτικό γραφείο; Γνωρίζουν ότι είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού τα νομιμοποιημένα δημοτικά καταστήματα;

Γνωρίζουν άραγε οι δημότες ότι διαλύθηκε μια ολόκληρη δημοτική ομάδα, ακριβώς τη στιγμή που πήγε να δρομολογηθεί η λύση στα παραπάνω προβλήματα; Ότι μια ανάθεση σύνταξης χαρτοφυλακίου αξιοποίησης ακινήτων προκάλεσε σφοδρή ενδοπαραταξιακή σύγκρουση; Γιατί άραγε;

Γιατί άραγε όταν, για την ενίσχυση των οικονομικών του δήμου, αλλά και την αξιοποίησή τους, αποφασίστηκε από το δημοτικό συμβούλιο η δημοπράτηση τμημάτων αιγιαλού, δημοτικοί σύμβουλοι της διοίκησης προσπάθησαν την ματαίωσή της, κατηγορώντας ξεδιάντροπα τους συναδέλφους τους εισηγητές στους καταστηματάρχες της περιοχής;

Γιατί άραγε παραμένει ακόμη στα συρτάρια του δήμου η Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη της λιμνοθάλασσας του Αγγελοχωρίου, ενώ πέρασαν 2 χρόνια από την έγκρισή της από το δημοτικό συμβούλιο; Πότε περιμένουν να τη στείλουν για έγκριση στο ΥΠΕΚΑ, αποκτώντας ο δήμος μας τη δυνατότητα, έστω και να αναζητήσει επενδυτές; Παραδείγματος χάριν, ποιος άραγε, πώς και πότε θα κατασκευάσει το «ενυδρείο», που περιλαμβάνεται στη συγκεκριμένη μελέτη και «οραματίστηκε» για την ανάπτυξη της περιοχής μας ο κ. Τσαμασλής; Πώς και πότε θα αποκτήσει ο δήμος μας έσοδα από άλλες δράσεις που επιτρέπει η μελέτη;

Γιατί άραγε δεν προχώρησε η εκπόνηση Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης για την προστατευόμενη περιοχή της Επανομής, ενώ πέρασαν ήδη 2 χρόνια από τη σχετική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, όπου εγκρίθηκε το περιεχόμενο των σημείων που θα μελετηθούν;

Όλα τα παραπάνω τα αναφέρω για να δείξω δυο πράγματα. Πρώτον, την ανάγκη να γίνει πολλή δουλειά πριν την υπόσχεση θαυμάτων και δεύτερον ότι με το σημερινό πολιτικό προσωπικό αυτό φαντάζει αδύνατο.

Δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε την ανάπτυξη από κείνους που είτε την υπονόμευσαν, είτε αδιαφόρησαν, είτε ήταν ανίκανοι για θέσεις ευθύνης. Οι πραματευτάδες του αυριανού τους μισθού, ήδη έδωσαν τα χέρια εκεί όπου βρήκαν ευήκοα ώτα. Αναζητήστε τους, αναγνωρίστε τους και πράξετε αναλόγως. Επειδή μάλιστα κάποιοι εξ αυτών εμφανίζονται σήμερα ως οι «υγιείς» δυνάμεις, οι εκφραστές του νέου κι άφθαρτου, καλό είναι να θυμόμαστε ότι « όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι».