Τα σύγχρονα "Τείχη του αίσχους" ντροπιάζουν την Ευρώπη

H χώρα μας, καλείται να διαχειριστεί τη μεγαλύτερη μετακίνηση ανθρώπινου πληθυσμού μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, γιαυτό και είναι αναγκαίο, οι συμπολίτες μας να συνδράμουν στο μέγεθος των δυνάμεών τους προκειμένου να βοηθηθούν τα αθώα θύματα της ανθρωπιστικής τραγωδίας. 

Θύματα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και τυχοδιωκτικών πολεμικών αναμετρήσεων στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Πολύ περισσότερο που ο ελληνικός λαός και ιδιαίτερα οι κάτοικοι της περιοχής μας, γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει προσφυγιά.

Ταυτόχρονα, δεν μπορούμε να μην εκφράσουμε την ανησυχία μας για την έντονη παρουσία του ΝΑΤΟ στα θαλάσσια σύνορά μας, τονίζοντας ότι θα πρέπει να είναι πλήρως σεβαστά τα κυριαρχικά δικαιώματα και οι αρμοδιότητες της χώρας, όπως και τα δικαιώματα των προσφύγων. Η Νατοϊκή επιχείρηση πρέπει να περιοριστεί στην παρακολούθηση και τον εντοπισμό των διακινητών, καθώς και να μην κινδυνεύσει ούτε μία προσφυγική ζωή.

Καταλήγοντας, θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι η οργανωμένη και με ανθρώπινους όρους ζωή των προσφύγων στους συγκροτημένους χώρους (hotspots, κέντρα φιλοξενίας), είναι η ορθή επιλογή απέναντι στην “εγκατάσταση” στα πάρκα, στα παγκάκια, στα χωράφια, απέναντι σε καταστάσεις που δεν συνιστούν συνθήκες ελεύθερης εγκατάστασης αλλά εξαθλίωσης. Με τον τρόπο αυτό, οι υπηρεσίες που παρέχουν το κράτος και οι εθελοντές, για τη διατροφή, την περίθαλψη και ιδιαίτερα τη φροντίδα των παιδιών γίνονται πιο αποτελεσματικές. 

Η υπερσυγκέντρωση ανθρώπων σήμερα στην Ειδομένη είναι τραγική και απάνθρωπη, καθώς αφήνει ανθρώπους εκτεθειμένους στα καιρικά φαινόμενα, αλλά και στα κυκλώματα κερδοσκόπων.

Τα κλειστά σύνορα όχι μόνο δεν επιλύουν το πρόβλημα, αλλά το επιδεινώνουν. Γιαυτό και δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε την υποκριτική στάση των χωρών του Βίζεγκραντ που υψώνουν νέα «Τείχη του αίσχους», κλείνουν ερμητικά τα σύνορά τους και συνιστούν στη χώρα μας πολιτική «επαναπροώθησης», δηλαδή το πνίξιμο των προσφύγων. Ευτυχώς, η ελληνική κοινωνία κρατάει στάση που συνάδει με εκείνες ακριβώς τις ευρωπαϊκές αξίες που η ίδια η Ευρώπη κινδυνεύει να χάσει.