Η χούντα, η ... "Μωρή", ο πολιτσμάνος και η Ελευθερία

Με ένα ανέκδοτο, που ήταν ευρύτατα διαδομένο στα μαύρα χρόνια της δικτατορίας της χούντας 1967-1974, ξεκίνησε την ομιλία του στο Δημοτικό Θέατρο Νεάπολης, το βράδυ της Κυριακής, ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Σπύρος Κουζινόπουλος, στην εκδήλωση που οργάνωσε ο δήμος Νεάπολης-Συκεών, με τίτλο «Μνήμες 21^ης του Απρίλη».

Όπως το αφηγήθηκε:

Ήταν πριν 48 χρόνια, λίγες εβδομάδες ύστερα από την 21η Απριλίου 1967. Από την αποφράδα εκείνη ημέρα που οι Απριλιανοί πραξικοπηματίες αλυσόδεσαν τη χώρα και τη Δημοκρατία. 

Ένας χωρικός, νεοφερμένος στη Θεσσαλονίκη, κυκλοφορεί στην πηγμένη από κόσμο οδό Τσιμισκή και φωνάζει:

- Μωρή! Πού είσαι, μωρή; Μωρή! Ε, μωρή...

Τον πλησιάζει αυστηρά ένας αστυνομικός:

- Τι κάνεις, εδώ, εσύ;

Απορεί ο χωρικός:

- Δε βλέπεις; Ψάχνω τη γυναίκα μου. Μωρή! Πού είσαι, μωρή;

Αγριεύει ο χωροφύλακας:

- Δεν έχει όνομα η γυναίκα σου;

- Αμ, πώς δεν έχει...

- Τότε, να τη φωνάξεις με τ’ όνομά της.

Τον κοιτάζει αφοπλιστικά ο χωρικός:

- Άσε, κύριε πόλιτσμαν. Ξέρω εγώ, τι κάνω...

Το όργανο της τάξεως είναι ανένδοτο:

- Όχι. Θα κάνεις αυτό, που σου λέω, τώρα. Αλλιώς θα σε πάω στο τμήμα. Επιμένω να φωνάξεις τη γυναίκα σου με τ’ όνομά της, αυτή τη στιγμή.

Ο χωρικός έχει μουδιάσει:

- Ό,τι πεις.

Ανοίγει το στόμα του, το μετανιώνει, ο χωροφύλακας τον κοιτάζει βλοσυρός, δεν μπορεί να ξεφύγει. Παίρνει βαθιά ανάσα κι, ενώ το όργανο της τάξης του ρίχνει άγριες ματιές, έντρομος αρχίζει να φωνάζει:

- Ελευθερία! Ελευθερία! Πού είσαι, μωρή Ελευθερία;