Ο «Ποσειδώνας» βουλιάζει στην αδιαφορία και ο Θερμαϊκός κινδυνεύει να μεταβληθεί σε βρωμότοπο

Ο Θερμαϊκός κινδυνεύει αυτό το καλοκαίρι να μεταβληθεί σε εστία βρωμιάς και δυσωδίας και αντί για την προσέλκυση τουριστών να αποβεί σε αιτία εκδίωξής τους από την περιοχή. Η αιτία; Ο «Ποσειδώνας», το μοναδικό αντιρρυπαντικό σκάφος που διέθετε η Θεσσαλονίκη, παραμένει παροπλισμένο σε κάποιο κρηπίδωμα του λιμανιού και κινδυνεύει να πουληθεί για παλιοσίδερα. Ενώ την ίδια ώρα, οι δήμοι Θεσσαλονίκης και Θερμαϊκού σφυρίζουν αδιάφορα, χωρίς βνα αντιλαμβάνονται το κακό που πάει να γίνει στην περιοχή.

Είναι αποκαλυπτικά τα στοιχεία, που δημοσιεύθηκαν στη Voria.gr, σε ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ που το αναδημοσιεύουμε ολόκληρο στη συνέχεια:

Ο «Ποσειδών» βούλιαξε στην αδιαφορία της Θεσσαλονίκης

«Κάποια στιγμή, από 20ετίας και βάλε, ο «Ποσειδών», ένα σκάφος με εξοπλισμό για τον επιφανειακό καθαρισμό της θάλασσας, παρουσιάστηκε ως η λύση για το πρόβλημα της επιφανειακής ρύπανσης του Θερμαϊκού κόλπου. Ιδιαίτερα για το τμήμα της θάλασσας που βρίσκεται μέσα στην πόλη και πολύ συχνά παρουσιάζει θλιβερή εικόνα με ξύλα, πλαστικά, πνιγμένα τρωκτικά και διάφορά άλλα, να επιπλέουν δημιουργώντας μια αντιαισθητική εικόνα και μια εντύπωση δολοφονικής μόλυνσης των νερών. Η αλήθεια είναι ότι ο «Ποσειδών» όταν έβγαινε τη… βόλτα του έκανε καλά τη δουλειά του και η εικόνα βελτιωνόταν αισθητά.

Σήμερα το αντιρρυπαντικό σκάφος πωλείται «όπως είναι εξοπλισμένο», καθώς παραμένει παροπλισμένο, λόγω της αδυναμίας του δήμου να το συντηρήσει. Άλλωστε όλα αυτά τα χρόνια παρέμενε για μεγάλα διαστήματα ανενεργό, αφού οι πολύπλοκες γραφειοκρατικές διαδικασίας των προμηθειών του δήμου, δεν κατάφερναν να συντονιστούν με τις πιεστικές ανάγκες για γρήγορη αποκατάσταση κάποιας βλάβης.

Η ιστορία του σκάφους «Ποσειδών» είναι χαρακτηριστική όχι μόνο των αδυναμιών του συστήματος στο δημόσιο –η αυτοδιοίκηση είναι έναν κανονικότατο δημόσιο, κυρίως στα αρνητικά του-, αλλά και των προτεραιοτήτων που υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη. Μια πόλη για την οποία το θαλάσσιο μέτωπο –το μεγαλύτερο σε μήκος στην Ευρώπη- είναι το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο της ταυτότητας της. Και πέρα απ’ αυτό: η θάλασσα είναι για τη Θεσσαλονίκη πηγή πλούτου και το σημαντικότερο συγκριτικό της πλεονέκτημα για να προσελκύσει επισκέπτες. Όλα τα υπόλοιπα, από την ιστορία και την αρχιτεκτονική, μέχρι την αγορά, έπονται της θάλασσας. Άλλωστε η ίδια η πόλη ιδρύθηκε στο συγκεκριμένες γεωγραφικές συντεταγμένες, ακριβώς λόγω της θάλασσας.  Επιπροσθέτως, η παραλία είναι για τους Θεσσαλονικείς το πιο αγαπημένο μέρος της πόλης, όπου οι άνθρωποι συγκεντρώνονται αυθόρμητα δώδεκα μήνες το χρόνο όχι επειδή κάποιος τους καλεί, αλλά γιατί το επιλέγουν. Θα ήταν, λοιπόν, απόλυτα λογικό η συντήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος, τόσο η επιφανειακή, όσο και η βαθύτερη, να αποτελεί βασική προτεραιότητα. Κι αν το πρόβλημα της ρύπανσης των νερών αντιμετωπίζεται ως ένα βαθμό τα τελευταία 20 χρόνια με την λειτουργία του βιολογικού καθαρισμού, η επιφανειακή καθαριότητα επαφίεται, πλέον, μόνο στη φύση.

Το φυσικό θα ήταν ο δήμος Θεσσαλονίκης –και οι υπόλοιποι δήμοι του πολεοδομικού συγκροτήματος- ή η περιφέρεια Κ. Μακεδονίας ή το ΥΜΑΘ ή –ακόμα καλύτερα- όλοι μαζί να βρουν κατά προτεραιότητα λύση στο θέμα. Να επινοήσουν τρόπο, αν δεν υπάρχει. Αυτή είναι η δουλειά τους. Καμία δικαιολογία δεν είναι ανεκτή, αφού –όπως όλοι καλά γνωρίζουν- το δημόσιο κάνει τα πάντα, αρκεί αυτοί που κάθε φορά παίρνουν τις αποφάσεις να πιστεύουν ότι υπάρχει σοβαρός λόγος. Ή απλώς να θέλουν να γίνει κάτι. Για όλους αυτούς η καθαριότητα του Θερμαϊκού δεν συνιστά –προφανώς- σοβαρό λόγο. Διότι εάν πραγματικά οι «αντικειμενικές» γραφειοκρατικές διαδικασίες κρατούν τον «Ποσειδώνα» δεμένο στο ντοκ, με αποτέλεσμα ο Θερμαϊκός να μοιάζει λίμνη με βρωμόνερα, οι υπεύθυνοι όφειλαν ταυτόχρονα με το πωλητήριο να ανακοινώσουν τη λύση του προβλήματος. Πιθανόν τη συνεργασία με κάποιον ιδιώτη που διαθέτει ανάλογη αντιρρυπαντική υποδομή –αν υπάρχει τέτοιος! Το μόνο που δεν έχουν δικαίωμα να κάνουν είναι αυτό που τελικά φαίνεται ότι κάνουν: να αφήνουν το Θερμαϊκό στην τύχη του, ρίχνοντας ο ένας τις ευθύνες στον άλλο και όλοι μαζί στον… Χατζηπετρή. Άλλωστε ένα από τα ανέκδοτα που υπάρχουν –και ισχύει απολύτως- είναι το «σε ποιόν ανήκει ο Θερμαϊκός;». Στο δήμο; Στην περιφέρεια; Στο λιμενικό σώμα; Στο υπουργείο Οικονομικών; Ή μήπως στα ψάρια, όπως το υπόλοιπο Αιγαίο;  

Η περιπέτεια του «Ποσειδώνα» συνιστά μία ακόμη απόδειξη της αδυναμίας που υπάρχει στη Θεσσαλονίκη να αξιοποιηθούν οι πόροι της περιοχής. Η θάλασσα και το θαλάσσιο μέτωπο μπορούν να συντηρήσουν δραστηριότητες, να προσελκύσουν επισκέπτες, να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Πέραν του ότι ο σεβασμός στη θάλασσα είναι για μια παραθαλάσσια πόλη μέτρο πολιτισμού».

Πηγή: voria.gr