Για τον Γιάννη Κυριακίδη που αποχαιρετούμε σήμερα

Ο Γιάννης Κυριακίδης κορυφαίος (στην κυριολεξία) μεταξύ των Ελλήνων φωτορεπόρτερ, στα εγκαίνια
της 59ης ΔΕΘ, το Σεπτέμβριο του 1994. Φωτογραφία του άξιου μαθητή του, Γιώργου Γιακουμίδη,

του Δημήτρη Καλαντζή*

Όταν γνωριστήκαμε είχες δεν είχες περάσει τα 50… Εκεί στην Τσιμισκή. Εγώ νεαρός, φοιτητής, είχα ξεκινήσει να εργάζομαι παράλληλα στον «Ριζοσπάστη». Εσύ διάσημος ήδη φωτορεπόρτερ, να τρέχεις φορτωμένος τις δύο Asahi Pentax και τον ευρυγώνιο και να σκαρφαλώνεις στην πυροσβεστική, για να πας πρώτος στο θέμα, στην φωτιά της ESSO Pappas.

Ατέλειωτες ώρες, να μου λες για την Μακρόνησο και στα ενδιάμεσα να βρίζεις τον Βλαδίμηρο, που ξημεροβραδιαζόταν στον σκοτεινό θάλαμο και να διαπληκτίζεσαι με τη Χρύσα -απέναντι- που συνέχεια της καθυστερούσατε τις παραγγελίες.

Ο Ντούτσε σού έστηνε συνέχεια πλάκες και γινόσουνα θηρίο. Παλιάνθρωπους τους ανέβαζες, καραγκιόζηδες τους κατέβαζες αλλά μετά από λίγο τα ξεχνούσες όλα και καβάλαγες μαζί τους το Βαν της «Μακεδονίας» για να πάτε αποστολή στην Κωσταντινούπολη, για τη φωτιά στο ξενοδοχείο…

Θυμάμαι έναν χειμώνα που γύρισες από την Καστοριά και τύπωσες εκείνη τη μαγική εικόνα με την παγωμένη λίμνη…

Σε κάθε εικόνα σου -έστω κι αν έλειπε το χρώμα εκείνη την εποχή- υπήρχε η ευαισθησία μια ψυχής  μεγάλης και αθώας όσο ενός μικρού παιδιού…

*Ο Δημήτρης Θ. Καλαντζής είναι εκπρόσωπος των συνταξιούχων της ΕΣΗΕΑ.