Στέργιος Λεβέντης: Ο πρώτος μετά την απελευθέρωση δήμαρχος Σιδηροκάστρου

Ο κομμουνιστής, ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης, ο άνθρωπος

Δεν έπεφτε ούτε καρφίτσα στη μεγάλη αίθουσα  του ΚΑΠΗ Σιδηροκάστρου το μεσημέρι της Κυριακής,  στην ειδική εκδήλωση που διοργάνωσε η Τομεακή Οργάνωση Σερρών του ΚΚΕ για να τιμήσει τον κομμουνιστή Στέργιο Λεβέντη, που είχε διατελέσει ο πρώτος μετά την απελευθέρωση από τους φασίστες Βούλγαρους κατακτητές δήμαρχος Σιδηροκάστρου αλλά επίσης υπήρξε και από τους ηγέτες των φοιτητών της Θεσσαλονίκης στα γεγονότα του Μάη του 1936.

Για τη ζωή και το έργο του Στέργιου Λεβέντη, μίλησε ο ιστορικός ερευνητής, δημοσιογράφος και συγγραφέας Σπύρος Κουζινόπουλος, παρουσιάζοντας μέσα από ανέκδοτα αρχεία και μαρτυρίες άγνωστα στοιχεία για τον Σιδηροκαστρινό αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, των κοινωνικών αγώνων και του κομμουνιστικού κινήματος. Στο αντιστασιακό κίνημα και τις θέσεις του ΚΚΕ στα μεγάλα προβλήματα της εποχής αναφέρθηκε η ιστορικός Φιλιώ Σαραντίδου, Περιφερειακή Σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας, ενώ την εκδήλωση συντόνιζε η γραμματέας της Τ.Ο. τουυ ΚΚΕ Σερρών, Αλεξία Μπούμπα.

Εξόριστος στη Μακρόνησο

Παρόντες στην εκδήλωση ο δήμαρχος Σιντικής, Γεώργιος Τάτσιος, καθώς και οι πρώην δήμαρχοι Φώτιος Δομουχτσίδης και Μιχαήλ Δοδακόπουλος, ενώ χαιρετιστήριο  μήνυμα απέστειλε και ο πρώην δήμαρχος Σιδηροκάστρου, Απόστολος Καρύδας.

Αποτίοντας φόρο τιμής στους κατοίκους της Σιντικής που γράφοντας το Έπος του 1940-1941 έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους στην απόκρουση των φασιστών εισβολέων, θύμισε τη θυσία του Σιδηροκαστρινού επισμηνία Γεώργιου Μόκκα που έπεσε μαχόμενος με το πολεμικό αεροπλάνο που κυβερνούσε σε σκληρή και άνιση αναμέτρηση εναντίον ενός σμήνους γερμανικών μαχητικών αεροσκαφών. Καθώς και στη θυσία του  λοχία Δημήτρη Ίτσιου από τα Άνω Πορόϊα, ο οποίος μόνος του σε ένα πολυβολείο στην πλαγιά του Μπέλες θέρισε δεκάδες στρατιώτες των Ναζί εισβολέων ώστε να δώσει το χρόνο για να απομακρυνθούν οι συμπολεμιστές του. Και όταν τελείωσαν τα πυρομαχικά του και τον συνέλαβαν οι Γερμανοί, ο διοικητής τους, στρατηγός Σόρνερ, διέταξε να του παρουσιάσουν όπλα και μετά να τον εκτελέσουν.

Αντάρτες του ΕΛΑΣ και λαός στην κεντρική πλατεία του Σιδηροκάστρου τη μέρα της απελευθέρωσης

Ακόμη αναφέρθηκε στα δύο καταγόμενα από την περιοχή στελέχη του αντιστασιακού κινήματος, τον καπετάνιο του ΕΛΑΣ, Χρήστο Κοσμίδη, αρχηγό των ανταρτών που στις 14 Σεπτεμβρίου 1944 απελευθέρωσαν το Σιδηρόκαστρο και ολόκληρο το νομό Σερρών από τους φασίστες Βούλγαρους κατακτητές καθώς και στον δικηγόρο Γιώργη Τσαρουχά, βουλευτή της ΕΔΑ ο οποίος έδρασε επίσης στην περιοχή μαζί με τον Λεβέντη για να βρει τραγικό θάνατο τον Μάϊο του 1968 στη διάρκεια βασανιστηρίων από τα όργανα της χούντας.

Ανεβασμένος σε μία καρέκλα μιλάει στους συμπολίτες του

Μιλώντας με βάση ντοκουμέντα ο Σπ. Κουζινόπουλος παρουσίασε τη διαδρομή του Στέργιου Λεβέντη από τα μαθητικά του ακόμη χρόνια, όταν συμμετείχε στον  Κομμουνιστικό Όμιλο Σιδηροκάστρου, ενώ αργότερα ως φοιτητής της Νομικής στο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, υπήρξε από τους επικεφαλής του κινήματος συμπαράστασης των φοιτητών του ΑΠΘ στους ξεσηκωμένους εργάτες της Θεσσαλονίκης στα γεγονότα του Μάη του 1936. Με συνέπεια να αποβληθούν από το πανεπιστήμιο μαζί με τον Τσαρουχά για τρία χρόνια και να αναγκαστούν να συνεχίσουν τις σπουδές τους στην Αθήνα.

Μόλις οι Γερμανοί κατακτητές εισέβαλαν στη χώρα, ο Λεβέντης μαζί με τον επίσης Σιδηροκαστρινό Σταμάτη Χιώτη, άρχισαν να εκδίδουν μυστικά την αντιστασιακή εφημερίδα «Ελεύθερος Λαός». Και μετά από λίγους μήνες οι δύο πατριώτες έχοντας την πληροφορία ότι επίκειται η σύλληψή τους από την βουλγαρική Ασφάλεια, κατέφυγαν στη χαράδρα της Νεράιδας, όπου οργάνωσαν αντάρτικη ομάδα από 100 περίπου άντρες, η οποία στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο Λαϊλιά Σερρών.

Με τον φίλο του Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Βασίλειο είχαν οργανώσει συσσίτια για τα παιδιά και τους άπορους

Ο Λεβέντης επέστρεψε στο Σιδηρόκαστρο τη μέρα της απελευθέρωσής του από τους κατακτητές και ήταν ο κεντρικός ομιλητής στην πλατεία της πόλης και λίγο αργότερα, σε ελεύθερες εκλογές, στις οποίες για πρώτη φορά με πρωτοβουλία του ΕΑΜ ψήφισαν και οι γυναίκες, εκλέχθηκε δήμαρχος Σιδηροκάστρου, θέση στην οποία παρέμεινε επί πέντε μήνες μέχρι τη συμφωνία της Βάρκιζας. Επί των ημερών του, σε συνεργασία με τον φίλο του Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου Βασίλειο, οργανώθηκαν συσσίτια, ιδιαίτερα για τα παιδιά και τους απόρους, επαναλειτούργησαν τα σχολεία, φρόντισε να βρουν δουλειά οι άνεργοι συμπολίτες του. Την πρώτη κιόλας μέρα της δημαρχίας του, ύστερα από δική του εντολή, ανοίγουν όλες οι αποθήκες που τις είχαν πιο πριν οι κατακτητές. Και όλα τα τρόφιμα και ο ιματισμός που υπήρχαν εκεί μοιράστηκαν στους κατοίκους.

Ο Σ. Λεβέντης εξόριστος στον Άη-Στράτη 

Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και τους διωγμούς των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, ο Στέργιος Λεβέντης εξορίστηκε στη Μακρόνησο και τον Άη Στράτη, ενώ διώξεις υπέστη αργότερα και από το καθεστώς της χούντας που τον φυλάκισε στο Γεντί Κουλέ όπου λόγω της κακομεταχείρισης και της έλλειψης περίθαλψης έχασε το φως του. Παρόλα αυτά μετά την μεταπολίτευση και μέχρι το θάνατό του, τον Φεβρουάριο του 1988 συνέχισε να αγωνίζεται στο πλευρό του ΚΚΕ.

Καταλήγοντας ο Σπ. Κουζινόπουλος πρότεινε να δοθεί το όνομα του κομμουνιστή πρώτου δημάρχου Σιδηροκάστρου στην κεντρική πλατεία της πόλης. Καθώς, όπως είπε: «Θεωρώ ότι αυτή η πόλη οφείλει να τιμήσει έστω και καθυστερημένα τον αγωνιστή Στέργιο Λεβέντης, το πρώτο μετά την απελευθέρωση δήμαρχο Σιδηροκάστρου, δίνοντας το όνομά του έστω καθυστερημένα, σε έναν από τους κεντρικούς δρόμους της πόλης. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η δημοτική αρχή και το δημοτικό συμβούλιο του δήμου Σιντικής θα πράξουν το χρέος τους».