Μας στέρησαν ακόμη και το όνειρο, χρονιάρες μέρες

Χρονιάρες μέρες, κι αυτό που εξακολουθείς να βλέπεις στο δρόμο, είναι σκεφτικοί άνθρωποι, με κατεβασμένο κεφάλι από το βάρος των προβλημάτων και κάπου-κάπου μόνο, κάποιος να κρατάει μια σακούλα με ψώνια, με τα απολύτως απαραίτητα. Που τα δώρα των προηγούμενων χρόνων. Έλειψαν ακόμη και οι χαρούμενες παιδικές φωνές.

Κάποτε, ο Δεκέμβρης ήταν μήνας γιορτινής χαράς για τα παιδιά που περίμεναν τα δώρα από τους γονείς, αλλά και για τους μεγάλους, που καρτερούσαν το 13ο μισθό για να καλύψουν το πετρέλαιο της χρονιάς, τις δόσεις των δανείων και των πιστωτικών καρτών, να προμηθευτούν τα δώρα των παιδιών και να φροντίσουν για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Τώρα; Τίποτα. 

Και δεν ήταν υπερβολή όσα μου έλεγε μόλις χτες φιλικό μου πρόσωπο: "Τι Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, ότι ψωνίζουμε τις άλλες μέρες τα ίδια θα προμηθευτούμε και τώρα. Δεν περισσεύουν χρήματα για περισσότερα...". 

Αυτό ίσως είναι το μεγάλο κακό που μας έκαναν κυβέρνηση, τρόϊκα και ΔΝΤ. Δεν είναι μόνο ότι στέρησαν τα προς το ζειν από τα εκατομμύρια - τη συντριπτική πλειοψηφία - των συμπατριωτών μας. Αλλά στέρησαν από τους μεγάλους τη χαρά των Χριστουγεννιάτικων και Πρωτοχρονιάτικων ημερών και από τα παιδιά το δικαίωμα να ονειρεύονται, περιμένοντας "το δώρο του Άη-Βασίλη"