«Το Λιμάνι της Ελπίδας»

Μεγάλη εντύπωση, προκάλεσε στο κοινό που παρακολουθεί το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης,  η ταινία «Το Λιμάνι της Ελπίδας», του Μάγκνους Γκέρτεν, που αποτελεί έναν ύμνο στη ζωή και την ελευθερία. Και οι δύο κινηματογραφικές αίθουσες της Θεσσαλονίκης όπου προβλήθηκε, του «Ολύμπιον» και «Σταύρος Τορνές»,  ήταν κατάμεστες από κόσμο, κυρίως από νεολαία.

Το 1945, τριάντα χιλιάδες κρατούμενοι από τα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης ξεμπαρκάρουν με τη βοήθεια του Ερυθρού Σταυρού στο Μάλμε, ένα μικρό λιμάνι της Σουηδίας, η οποία είχε μείνει ουδέτερη στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ο Σουηδός σκηνοθέτης Μάγκνους Γκέρτεν βρήκε απ αυτούς την Ιρένε, την Εύα και τον Τζο που του αφηγούνται σήμερα τις ιστορίες τους.
Η Εύα κατέβηκε στο λιμάνι βρέφος, στην αγκαλιά της μητέρας της, η Ιρένε 12χρονη και ο Τζο, ένα μικρό αγόρι, φτάνει στην ξένη χώρα μόνος, χωρίς την οικογένειά του.
Οι φωτογραφίες αρχείου που χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης δείχνουν όλη τη φρίκη των ναζιστικών στρατοπέδων με τα αποστεωμένα κορμιά και τα ξυρισμένα κεφάλια.
Ο Τζο ερωτεύεται με την πρώτη ματιά ένα κορίτσι απο τους κρατούμενους επειδή έχει ήρεμη όψη και γλυκό χαμόγελο.
Την παντρεύεται και της μένει αφοσιωμένος και ερωτευμένος μέχρι τα γεράματα, όταν πιά αυτή είναι κατάκοιτη απο Αλτσχάϊμερ και πότε τον αναγνωρίζει και πότε όχι.
Πηγαίνει κάθε μέρα στην κλινική και την ταϊζει, της κάνει παρέα, της λέει πως την αγαπάει πάντα.
Ο ογδοντάχρονος πλέον Τζο παίρνει στο τηλέφωνο έναν άλλο πρώην κρατούμενο φίλο του και του λέει πόσο του λείπει που μένει μακριά, μιλάνε για τα εγγόνια τους...
Η βαθιά φιλία, η βαθιά αγάπη, η αφοσίωση, αξίες που δεν χάνονται ούτε με την ασιτία, ούτε με το κούρεμα του κεφαλιού, ορθώνονται ψηλά πάνω από τα ερείπια και τα πτώματα. 
Σε μοναδικά πλάνα αρχείου βλέπουμε στο λιμάνι την Ιρένε να κάνει τα πρώτα της τρεμάμενα βήματα προς την ελευθερία. Βλέπουμε τη νεογέννητη Εύα να κατεβαίνει από το καράβι στην αγκαλιά της μητέρας της. Και γνωρίζουμε τον μικρό Τζο, που έφτασε στο Μάλμε ολομόναχος, χωρίς την οικογένειά του. Στο Λιμάνι της ελπίδας, οι άνθρωποι αυτοί αφηγούνται τις απίστευτες ιστορίες τους, από τη στιγμή της απελευθέρωσής τους μέχρι τα άλυτα μυστήρια του σήμερα. Μια ταινία για τις μνήμες του πολέμου και τη διαχείρισή τους, για την αξία που έχει μια χείρα βοηθείας, και τη σημασία του να βρεις ένα λιμάνι ελπίδας.